Sevgili Babacığım, Değerli gönül dostlarım saygıyla selamlar, müsaadenizle Hz. Şibli’nin bir hikayesini paylaşmak isterim. Ömrünce üç şeyden ders aldım diyor. Biri bir kadın, diyor. Karşıma geldi, saçı başı darmadağın, eşi başka hanımla kaçmış, bana eşimi bul diye yalvarıyor. Hz.Şibli, ”Hanım önce bir edebe gel, saçını başını topla, kıyafetini düzelt, öyle gel” deyince; “Ya Şibli! Ben bir adamın aşkıyla bu haldeyim, sana Allah sevgilisi diyorlar, nasıl saçımı başımı gördün,” diyor. Bundan ders aldım diyor. İkincisi bir çocuk. Bir mum yaktım, nereden geldi bu ışık dedim. Püf! Dedi söndürdü mumu ve “nereye gittiyse, oradan geldi amca,” dedi. Anladım ki, benden daha üstündü o. Üçüncüsü bir sarhoş, diyor. Yapma oğlum,! Bak hem günah, hem mahvolacaksın yerlerde, batacak üstün başın deyince, “Boş versene ya Şibli, demiş. Beni bir kova su temizler, ama sen kusur gördün, seni hiçbir şey temizleyemez.” Görüyor musunuz, insan sarhoş deyip geçmesin, çocuk deyip geçmesin, her şeyi herkesten öğrenebilir. O halde kendi aczini bilen insan talebe olur. Babacım, her zaman bizlere “ben her daim sizlerden bir şeyler öğreniyorum” diyerek mütevazı davranışınızla bizlere örnek olmuşsunuzdur, hikayeyi okurken her satırı ve her kelimesinde sizleri hatırlayarak okudum, bizlere ne çok şey öğretmişsiniz. En kısa zamanda hayat mektebinizde buluşmak dileklerimle ellerinizden öperim. Saygılarımla,

Kızınız Güler