Sayın “Güneşin Işıkları”,

6.4.2013 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum,  bugün anneler erkek çocuklarını öyle yetiştiriyorlar ki onları bir firavun taslağı haline getiriyorlar. Onlara evlendikleri zaman bir kadını nasıl mutlu edebileceklerini, nasıl mutlu bir yuva kurabileceklerini öğretmiyorlar. Çocuk aileden gördüğü pohpohlanmayı, ilgiyi, şımartılmayı sonra eşinden göremeyince mutsuz oluyor.

Şimdiki anneler erkek çocuk mutfağa girmez, erkek çocuk eline toz bezi almaz diyorlar. Annem Sabiha Hanım, beni öyle yetiştirdi ki daha beş yaşımdayken beni pazara alış verişe gönderirdi. Bir gün pazardan domates al gel demişti, getirdim, içinde bir tane sağlam domates vardı. Annem onu çıkardı, yıkadı, kuruladı ve komşulara iftiharla göstererek, “Bakın benim oğlum ne güzel domates almış.” dedi. Bana döndü, “Eğer,” dedi, “bundan sonra çok dikkatli olursan hep böyle güzel domatesler alabilirsin.” Ben ondan sonra hep malın en iyisini alırdım. Komşular iyi mal almak istediklerinde pazara beni gönderirlerdi. Annem gece on ikide beni uyandırır, tahta fırçası ile evin tahta merdivenlerini fırçalatırdı. Komşular, “Aman ne yapıyorsun Sabiha Hanım, beş yaşındaki çocuk gece uykudan uyandırılır, merdiven fırçalatılır mı deseler de annem, “Siz benim işime karışmayın, ben oğlumu hayata hazırlıyorum.” derdi. Yemek pişmesinden odunların yarılmasına kadar her konuda anneme yardım ederdim. İşte böyle yavrum. Sorun ta ailede başlıyor. Ne yazık ki bizim toplumumuzda bir erkek çocuk düşkünlüğü var. Erkek çocuklar adeta bir put haline getiriliyor. Bu nedenle bu yaklaşım değişmedikçe kadın zulümleri daha çok devam eder.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :