Sayın Ayla Belen,

10.1.2007 tarihli mailinizi aldım. Efendim, önce hakkımda gösterdiğiniz iltifatlar için teşekkür ederim. Ben, onların hiçbirine layık olmadığımı bilinci içindeyim. Dua buyurun bu güzellikler bende de, yeryüzündeki bütün insan kardeşlerimde de var olsun.

Efendim, geçmiş yıllar için dövünmenin, ah-ı vah etmenin fazlaca bir değeri yok. Olan olmuş, biten bitmiş, dost kim, düşman kim, atlı kim, yaya kim anlaşılmış. bunu uztmanın bir anlamı yok. Yapılacak iş Yunus gibi “Her dem taze doğarız, bizden kim usanası” diyebilmek. Ve hayata her gün yeniden, yeni baştan hiçbirşey olmamış gibi sıfır kilometreden başlayabilmek. Vaktiyle şunu yaptım, bunu yapamadım, beni filanca seviyor, falanca sevmiyor gibi sonsuza kadar devam edecek olan çekişmelerle, hesaplaşmalarla hayatımızı karartmak değil. Her an yeniden başlayabilmek. Önemli olan bu. Seven de sağolsun, sevmeyen de diyebilmek önemli olan. Bundan önceki hayatımız hatalarla, yanlışlarla, kusurlarla dolu olabilir. Ama önemli olan bundan sonrası. Onun her anını sevgiyle, saygıyla, edeple, incelikle doldurabilmek. Geriye doğru atacağımız her adım geleceğimiz hesabına bir kayıptır. Ne olur bırakalım bunları. Sadece sevelim, sayalım, çalışalım, hizmet edelim. Şurası muhakkak ki hayat geriye doğru adım atmaz. Parola ileri, daima ileridir.

Efendim, selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :