Canım Babacığım, Hürmetle ellerinizden öper, sağlığınıza hayır dualarımla birlikte müsaadenizle paylaşmak isterim.

Hakikate sığınmayan insan bir nevi sağır sayılır. Böyle kimselerden birini memnun eden bir olay, bir diğerini sinirlendirebilir veya üzebilir. Bu durumu anlatmak için bir sağırın hasta ziyaretine gidişini anlatan bir hikaye anlatılır. Sağır bir adamın bir komşusu hastalanır. Onu ziyarete gitmeye karar verir ama sağırlığının belli olmasını istemediği için kendince bir senaryo hazırlar ve ben ona “Nasılsın, iyi misin” diye sorduğumda, herhalde bana “Eh hamdolsun iyiyim” diye cevap verecektir. Bunun üzerine ben ona “Ne yiyip, ne içersin” diye sorarım, o da hasta olduğuna göre, herhalde “Ne yiyeceğim, ancak biraz çorba” diye cevap verir. Daha sonra da “Hangi doktoru getirdiler” diye sorarım. O ne derse desin, ben moralini düzeltmek için “Çok iyidir. Seni çabucak ayağa kaldırır” derim ve böylece işi idare ederim, diye düşünüp kararını verir ve komşusunun evine gider. Hasta, neredeyse ölüm döşeğindedir ama o bu durumu fark etmediği için kararlaştırdığı ilk sorusunu “Nasılsın, iyi misin” diye sorar. Hasta “Ölüp giderim komşum” diye cevap verir. Adam, cevabı duymadığı için, kendi düşündüğü cevabı aldığını zannederek “Oh oh iyi , çok iyi” deyince hasta sinirlenir ve içinden “Adam komşu değil, meğer düşmanmış! Diye geçirir. Biraz sonra sağır, senaryo gereği ikinci sorusunu “Ne yiyip, ne içersin” diye sorunca, hata sinirinden “Zehir içiyorum” diye cevap verir. Sağır bunu da duymadığı için “İşte ancak biraz çorba içebiliyorum” dediğini zannedip “İyi, iyi devam et” der. Tabii, hasta daha da sinirlenir. Biraz sonra sağır son sorusunu da “Hangi doktoru getirdiler” diye sorunca hasta “Azrail’i getirdiler” diye cevap verir. Sağır, hastaya moral olsun diye kararlaştırdığı gibi “O çok iyidir, seni çabuk kaldırır” dedikten sonra, hasta olan komşusunu ziyaret edip ona moral verdiğini ve böylece komşuluk görevini yerine getirdiğini zannederek evine döner. Tabii bu ziyaret hakkında hastanın neler düşündüğünü, insan, ancak kendini o hastanın yerine koyduğunda değerlendirecektir. Ama her halde ziyaretçinin düşündüklerini düşünmeyeceği bir gerçektir. Bu hikaye, hakikati bilmeyenler arasındaki sağırlar diyaloğunu anlatır ve Kur’an’daki “Sağırdırlar, dilsizdirler, kördürler” (2-171) ayetine işarettir. Lütfi Filiz

Saygılarımla,