Hürmetle Muhabbetle Merhaba,

Sn. Özden Çiçek'e cevâben "Sonsuz Teşekkürler" başlığı altında 9 Ocak tarihli mesajınızda medya dünyasının utanç verici durumuna temas etmiştiniz.

Medya örneğinde gördüğümüz yozluğu çeşitli branşlarda ve toplum hayatının çeşitli katmanlarında yoğun olarak hissediyoruz. Gerçek değerlerin hoyratça israf edildiği bir dönem yaşıyor toplumumuz ve dahası bütün dünya.. Sahte olmasına rağmen günün en önemli değeri artık REYTİNG! Kalite, kabiliyet, tecrübe gibi bilumum değerlerin ve meziyetlerin müsrifiyiz artık!

İnsanı(ürettikleri ve üretebilecekleri ile) israf edecek kadar ticariyiz(!) artık! Dünyanın en güzel nefesi Ney'e tenezzül buyursa; "üfleme!" ve hatta "sen hiç nefes alma!" diyebilecek kadar mûsikişinas(!) olduk artık! Dâvûdî sesleri, nefesleri, renkleri görmemezlikten gelecek kadar müstağni(!) olduk artık! Cenâbı Allah'ın bağışladığı beyin gücünü, gönül gücünü, yetenek gücünü, bilim gücünü hiçe saymak ve ilâhî bağışlar karşısında hayranlık ve destek yerine sırt çevirmek âdet oldu artık! Maalesef, bu hastalık "ElhamdüliLLAH, Müslüman"lara da bulaştı artık!!

Şikâyet ettiğimiz şeylere karşı başta medya sektöründe olmak üzere alternatifler üretmeye çalışıyoruz da, her şekilde ve her açıdan insanı israf etmekten kaçınmak aklımıza gelmiyor artık!! Küçük düşünüyor ve fakat büyük düşünüyorMUŞ GİBİ YAPIYORUZ artık! Bu yüzden de sunduğumuz alternatifler bodur kalıyor artık...

Büyük beyinlere, büyük yeteneklere, büyük gönüllere, büyük tecrübelere maddî ve mânevî göstergelerle her anlamda saygıyı ne zaman göstereceğiz? Hakk katında ve kullar nezdinde "büyük ve değerli" olanı bulunca, "mal bulmuş mağribî gibi" ne zaman sevineceğiz ve onu yüceltmek için ne zaman yarışacağız??

Bütün bunların eksikliğini tam tekmil hissetmeden, yaptığımız "her anlamda başarı" hesaplarından nasıl emin olabiliriz?? Böyle ticâret, böyle hesap, böyle okul, böyle televizyon, böyle işletmecilik, böyle hizmet olur mu??

Ne kadar hesap bilmez olduk Yâ Rabbi! Mimar Sinan kalksa mezardan, Selimiye'den daha ötesini talep etmek yerine kendisinden, kaldırım mühendisliği teklif ederiz muhtemelen!

Yazık, yazııık! Çok yazık!

Buraya kadar , kökleri çok derinde bir üzüntü ile kalem oynattım.. Dolayısıyla, sürçi lisan ve hatta saygıda kusur etmiş olabilirim.. Bu münâsebetle özür dilerim... Bilemiyorum Yûnus Emre de aynı düşüncelerle mi söylemiş ama şu mısralar çok yakın geldi bendenize....

"Aşkın pazarında canlar satılır! Satarım canımı alan bulunmaz!"

En kalbî saygılarımla,

Kardan Adam

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :