Saygıdeğer Büyüğüm;

Saygı ve hürmetlerimi sunarak, Allah'dan afiyet diliyorum...

Saygıdeğer Büyüğüm;gönül sohbetleri kitaplarınızla karşılaşmam benim için bir devrin başlangıcı oldu sanki;şimdi her sabah ve akşam fırsat buldukça okuduğum tek kitap diyebilirim, Rabb'im sizden razı olsun ve sizi başım'ız'dan eksik etmesin.(amin) Benim çocukluğum kalabalık bir ailede,ezik şekilde geçti, hep bi çegingenlik,korkaklık hissi yaşadım,okul başarım iyiydi ama, hep bi aşağılık kompleksi taşıdım,meslek olarak belki çok çalışmamamın vesilesiyle, belkide şartlardan, üniv.hemşireliği okudum,okurkende hocalar bizi hep ezdi, bi arkadaş gibi davranmadılar,belki biraz başörtülü olmamız sebebiyle (14-15 yıl önce) çok sert ve anlayışsızdı bir çoğu; mesleğe atıldığımda hocaların sebebiyle belki mesleğimi sevmeyerek başladım, ilk yıllarda;bi özel hastanede çalışırken ameliyathaneyi de tanımam için indiğimde bilmeden yanlış terliği giyince,bir kadın doktorun 6-7 kişilk bi grup içersinde bana''çık dışarı!''diye bağırışını unutamıyorum, bu gibi durumları çok yaşadım ve kendimde hiç hakkımı arama cesaretini bulamadım; bundan dolayı da zaman zaman kendime saygımı kaybettim ve değersizlik hissini çok yaşadım. Şimdi Allah'a şükür gönül sohbetleri yaralarıma ilaç oluyor ama,zaman zaman yaşadıklarım aklıma geliyor ve aynı değersizlik, çaresizlik hissini yeniden yaşayıp bir kısır döngüye girdiğim oluyor. Psikoloğa yada psikyatre gitmeli miyim bilmiyorum... Şimdiki işyerimden memnunum hamdolsun, arkadaşlrın hepside iyi, ben de mesleğe başladığımdan beri çok şükür olumsuz bi geribildirim almadım ve elimden geleni yapmaya kendimi yetiştirmeye çalışıyorum...

Beni dinleyip zaman ayırdığınız için çok teşekkürler Saygı ve hürmetlerimle...

Sizi çok seven kızınız...

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :