Sayın Senem Hanım,

18.8.2013 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, ressam Albrecht Dürer denince akla onun “Eller” tablosu gelir. O tabloyu bir gören bir daha unutamaz. Kelimelerle anlatılamayacak kadar muhteşemdir. Albrecht Dürer, çok geniş bir ailenin çocuğudur. On sekiz çocuk içinde kardeşiyle beraber resim sanatına gönül vermişlerdir. Ancak aile iki çocuğu birden okutacak durumda değildir. Onun üzerine kardeşi der ki kura çekelim, kim kaybederse çalışsın, kardeşini o okutsun. Kurada Albrecht Dürer kazanır ve resim okulunda tahsile başlar. Kardeşi yer altında maden işinde çalışarak kardeşini okutur. Albrecht Dürer’in tahsili çok parlak geçer. Okulunu birinci olarak bitirir ve evine döner. Şerefine bir ziyafet verilir. O ziyafette Albrecht Dürer övülmeye başlayınca ayağa kalkar, hepinize teşekkür ederim, ama benim asıl teşekkürüm kardeşimedir, der. Şimdi ben madende çalışacağım, kardeşim resim tahsili yapacak. Onun üzerine kardeş söz alır ve “Bu imkansız” der. “Çünkü madende çalışırken bütün parmaklarım kırıldı. Nasıl fırça tutabilirim?” Onun üzerine Albrecht Dürer kardeşinin ellerinin resmini yapar ve bu tablosuyla “Eller” ressamı olarak resim tarihindeki şerefli yerini alır.

Müzik tarihinde bir Beethooven, bir de Dvorak 9. senfoniyle tarihe geçmiştir. Gerçi Dvorak Beethoven kadar ünlü olamamış ama yine de yedi, sekiz ve dokuzuncu senfonileriyle müzik tarihine geçmiştir.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan