Merhaba Hocam,

     Nasılsınız,iyisininizdir umarım.

     Efendim,söylediklerinizi çok düşündüm,aklımdan çıkmıyor.Evlilikte sevgi,saygı,terbiye,edep,heyecan,ürperti olmalı diyorsunuz.Bu konuda size çok katılıyorum.Ancak eşimin benle hiç konuşmaz halini görünce ümidi kestim.Hem artık ben bir anneyim,onları istemeye onlar için yavrumu babasız koymaya hakkım yok diye düşünüyorum. Ancak mutsuzluğum,eşimle tartışmalarım günden güne artıyor.Eşimle hiç konuşmazsam ondan hiçbir şey istemezsem iyiyiz.

       Annem eşinin içkisi,kumarı yok,dayağı yok,eve karı kıız getirmedi,evinin ihtiyaçlarını alıyor,kötü değil bunlar yetmezmi diyor.Benim yavrumu gördükçe annemde babamda yuvamı yapmak için uğraşıyor.

      Hem bazen düşünüyorum,eşimden ayrılsam çocuma bakabilirmiyim,hadi ölsem çocumun yalnız kalmasındanda korkuyorum,ortalık çok bozuk,sapıtırmıyım,sapıklığa uğrarmıyım diyede korkukyorum.Buna ne diyorsunuz hocam.

    Hoşçakalın.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :