Sevgili Babacığım, Gülden Bulut kardeşimizin paylaşımını okudum. Bu metnin devamını izninizle aşağıya ekliyorum. Bu yazının tamamında 4 dosttan bahsediliyor: Allah, Peygamber, Allah dostu evliyalar ve kişinin eşi. Burada bir dost olarak kişinin eşini nasıl anlamalı? Siz daima evlilik için belli bir olgunluk gerektiğini söylüyorsunuz. Aşağıdaki yazıdan da anlaşılacağı üzere, kişilik olgunluğundan başka bir de manevi bir sebep olması gerekebiliyor evlenmek ya da evlenmemek için. Bu konuyu bize açar mısınız? Manevi yol olarak, hangi insanlarla evlenmek, hangileriyle evlenmemek münasiptir? Teşekkür eder, ellerinizde öperim.

-------------


Münir Derman Hz’nin yazısının devamı:

Bu dostluğu Allah evlenmede bildirmiştir. Mükâfat yeri olan cennetde bile huriler, gılmanlar vardır. Dost bunlar işte... Hakiki dost bulmak çok güçtür, sevmek sevilmek lâzımdır." Sevmeyi bilmeyenler, sevilmeyi bulamayanlar da vardır... Bunları bilmeyen ve bulamayanlar yalnızdırlar. Güler yüz, karşılıksız yardım. Hoş görme. Merhamet hissinden çok ileride bir duygudur ki ona (sevmek) denir. Ona kavuşan da seviliyor demektir. Hacı Bektaş-ı Veli, Hacı Şaban-ı Veli evlenmemişlerdir. Daha, çok var bu gibiler. Bazıları evlenmişlerdir. Evlâtları yoktur. Bazılarının evlâtları olmuştur. Evlenmek her iki cins için ilâhi bir ibadettir. Fakat bazısına erkeği, bazısına hatunu büyük azap olmuştur. Bu hikmetleri anlamak, kolay olduğu kadar da güçdür... Dişi ve erkeğin paylaşacağı zevkler vardır. Her ne suretle olursa olsun sevmek ve sevilmek en büyük ibadetdir ve mutluluktur". Allah ile dostluk kurabilmek hünerdir.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :