Saygıdeğer Efendim,

Ben Ankara'dan bir okuyucunuzum. Zaman zaman okuyucularınıza haklı olarak kızıyorsunuz. Bana da kızmanızı göze alarak size durumumu yazacağım. Ben genç, kötü alışkanlıkları olmayan, başarılı, efendi, pek çok hanımın ilgi duyacağı bir insanım. Güzellikler Allah'tan, kötülükler nefsimizdendir. Efendim, yalnız yaşamak bana evlilikten daha sıcak geliyor çoğu zaman. Ya da belki beni evliliğe götürecek insanla karşılaşmamışımdır. Velhasıl evlenmek isteyemiyorum. Bununla beraber cinsel ve duygusal yakınlık ihtiyacım oluyor zaman zaman. Sırf ihtiyaç gidermek için evlenmek doğru mu? Ben doğru olduğuna inanmıyorum. Sizin hep anlattığınız gibi aşk olmalı, bağlılık olmalı, saygı ve hayranlık olmalı. Böyle birine layık olursam ve böyle birini bulursam elbette evlenirim. Bugünün şartlarında benim aklımdan geçen, temiz bir dul hanıma nikah kıyıp onunla helal dostluk kurmaktır. Baştan açık olunduktan sonra, kandırma olmadıktan sonra, saygı-sevgi çerçevesinde arkadaşlık yürütüldükten sonra, birbirimize hayat yolunda destek olduktan sonra.. öyle tam bir evlilik ve beraber yaşama olmazsa bu yine de yanlış olur mu? Ben elbette bunun ideal bir durum olmayacağını biliyorum. Ama Allah biliyor ki kalbimdeki de budur. İlişkilerin ve çoğumuzun bu kadar dejenere olduğu bir çağda böyle esnek ve gerçekçi çözümler üretilemez mi? Efendim, çapkınlık, hovardalık istemeyen ama evliliği de gözü kesmeyen benim gibi bir insana ne önerirsiniz? Beklemek derseniz, benim önerim de beklemek. Allah'ıma verdiği güzel nimet için şükrederek geleceği beklemek. İleride ne olacağı meçhul, evlenmek yönünde bir hevesim de yok ki müstakbel yuvamı düşüneyim. Bugün beni haramdan korusun yeter... Teşekkür eder, saygılar sunarım.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :