Sayın Gülseren Özyıldırım,
30.12.2005 tarihli mailinizi aldım. Gösterdiğiniz ilgiye çok teşekkür ederim. Yunus, bir şiirinde “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz” diyor. Bu mısra çocukluğumdan itibaren benim hayat görüşüm oldu. Hayata, insanlara, olaylara hep bu gözle baktım. Sade ama sadece sevmek, sevilmek… Onun dışında ne para, ne pul, ne mevki, ne makam, ne mal, ne mülk beni hiç ilgilendirmedi. Ömür boyu tek şey düşündüm. Sevmek ve sevilmek. Bu konuda anlatılacak o kadar çok şey var ki, inanın denizler mürekkep, ağaçlar kalem olsa bu konu bitmez, sonu gelmez, çünkü yaşamak bu, var olmak bu. Allah bu güzel duyguyu cümlemize nasip etsin. Denize atılan bir taşın dalga dalga büyüyüp sonsuza ulaşması gibi bizde de bir insana karşı duyulan sevgi zamanla büyüsün, büyüsün, içine tek istisna olmadan yeryüzündeki bütün insanları, bütün hayvanları, bütün bitkileri, bütün eşyayı ve camadatı Muhammedi bir aşkla kucaklasın ve o zaman bizler de diyelim ki: “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz”…

Selam sevgi ve saygı ile…

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :