Sevgili babacığım,

Hürmetle ellerinizden öper, değerli gönül dostlarımıza selam ve saygılarımı iletir, müsaadenizle paylaşmak isterim.

Yunus, Babil tarafından bir ülkenin peygamberidir. Halkla uğraşmak canına tak dediği için oradan kaçıp bir gemiye biner. Bindiği gemi bir türlü hareket etmeyince, o devrin inancına göre gemide bir günahkar olduğuna kanaat getirilir ve çekilen kura sonucu günahkarın Yunus olduğuna karar verilir. Bunun üzerine Yunus gemide bulunanlar tarafından denize atılır. Allah’ın himmetiyle onu bir balık yutar ve bir süre karnında sakladıktan sonra, bir gün pelte halinde karaya kusar. Böylece sahile çıkan Yunus, çocukların neşe içinde oynadıklarını, fakat kör bir çocuğun kenarda mahzun bir şekilde durduğunu görür. Bunun üzerine  ”Allah’ım ne olurdu şu çocuğun da gözleri görseydi, o da diğerleri gibi neşe içinde oynasaydı” diye dua edince, çocuğun gözleri açılır. Görmeye başlayan çocuğun dikkati kenarda pelte gibi duran Yunus’a takılır ve diğer çocuklara onu göstererek “Gelin, burada bir şey var, onu taşlayalım” der. Çocuklar hep beraber Yunus’u taşlamaya başlayınca, Yunus hatasının anlayıp “Allah’ım senin işine bir daha karışmam, sen bildiğini yap” der.

Allah’ın işine karışmasının sonucunda ve bu olay üzerine gerçeği öğrenmiştir. Onun için bizim de bir isteğimiz gerçekleşmiyorsa, bu olmayışta Allah’ın bir bildiği ve sonucunda bizim için hayır olduğunu düşünmemiz lazımdır.

İnsan, Allah’ın kendisine nasip ettiğini ister iş, ister para, ister hayat şartları, ister gıda, ne olursa olsun, asla hor görmemelidir. Çünkü, nasibi ne ise o olacaktır.

Saygılarımla,