Sayın Erdem Bey,
6.3.2014 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, beş yaşındaydım. Rahmetli annem, edebiyat öğretmeniydi. Bir akşam, okuldan gelirken, gördüm ki, elinde bir defter, kalem var. "Hoş geldin anneciğim" dedim. "Elindeki nedir?" "Oğlum, masaya otur ve yaz", dedi. Öyle yaptım. Annem dedi ki,

“Oğlum, Allah’ın ve Peygamberin inan dediklerinden başka, hiç kimseye, hiçbir şeye inanmayacaksın.”

"Yazdım anneciğim" dedim. "Şimdi yavrum, bu cümleyi bütün deftere tekrar tekrar yazacaksın", dedi. Öyle yaptım. Maksat, o cümleyi bütün şuur altıma sindirmekti.

Allah rahmet eylesin, bu cümle bütün hayatıma ışık tuttu. Hayatıma renk verdi, ışık verdi. Kur’an ve Hadisten başka hiçbir şeye inanmadım. Sonsuz şükürler olsun. Bu güne kadar, hep alnımın akıyla, tertemiz, huzur içinde yaşadım.

Değerli yavrum, bu hatıramı sana anlatmakla, sanırım bütün sorularını da cevaplamış oldum.

Selam, sevgi ve saygı ile…

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :