da doyamıyorum. Müsaadenizle bir tespitimi paylaşmak istiyorum. Son zamanlarda genel olarak tüm İstanbul'da evlerde bir köpek beslemedir gidiyor ama muhafazakar diye nitelendireceğim, eski mahallelere benzemese de yine de var olan bir mahalle kültürüne sahip bir bölgede yaşadığım halde bizim buradaki evlerde bile köpek besleme sayısında inanılmaz bir artış var. 7 sene Avrupa'da kalmış biri olarak köpek bakmayı yalnızlığın yaralarını sarmak olarak görmüşümdür hep. Ama sadece bu değil. Artık kimse kimseyi çekmek istemiyor. Herkes kendi dediği olsun istiyor. Olmayınca da birbirlerine kapıyı gösterip yerine köpek alıyorlar. Burada köpek çok önemli. Kedi değil köpek. Niye köpek peki? Ego savaşı bir köpekle yaşanmaz da ondan. Bir köpek karşısında egomuz her zaman kazanır. Bir kediyle böyle olmaz. Bir insanla da çok zor. O zaman ahir zaman egolarının biricik yıkama yağlamacısı olarak sahneye sadık, tatlı, dünyalar güzeli ama evde olmaması gereken köpekler çıkıyor.

Saygılarımla efendim...