Hocam içimden size uzun uzun yazmak geliyor .Daha önce de yazmıştım size. Sizi ilk olarak bir kitapçıda tasavvuf kitapları seçerken çok değerli bir yakınınız sayesinde tanıdım. İsminizi daha önce duymuştum ama sizi yakından takip etmem o kişi sayesinde oldu. Vardır bunda da bir hayır deyip değerli öğrencinizle telefonda sohbetlere başladım. Sizin öğrenciniz tatlı ablacığım kendi öz ablamdan daha yakın davrandı bana ve beni sabırla dinledi. Beni sanki bir yerden tanıyor gibi ruhuma o kadar yaklaştı ki. Onunla dertleşiyorum sizle dertleşir gibi. Sizden bol bol dua istememi söyledi. İzmirdeyim ve çalıştığım insanlardan korkuyorum. Daha doğrusu İzmir de güvensiz hissediyorum kendimi. Her seyde yalnız başıma mücadele ediyorum. Okurken de okul sonrası da çok mücadele ettim. Babam var ama telaşı, öfkesi ve statü merakı beni yordu. Boş bir insan değilim ama okul sonrası iş arama aşamasında yaşadıklarım kendime olan güvenimi aldı. Artık bulunduğum zamanı yaşayamıyorum. Ya geçmişteyim ya da gelecekte nerde olacağım telaşındayım. Bulunduğum anı yaşayamıyorum Babamın telaşlı yapısı, genlerle bana da geçmiş. Tezcanlıyım ve telaşlıyım. Huzurlu olamıyorum bir türlü. Namaz kılarken bile birinci rekattan son rekatı düşünen bi insanım. Ben ne geçmişi ne geleceği düşünmek istiyorum, yaşadığım anın kıymetini bilmek istiyorum. Ne olur bana dua edin.