Sabri Babacığım saygılarım ve sevgilerimle efendim.

Müsadenizle bir sorum olacak. Benim bir arkadaşım var. Yıllar boyunca nice iyiliğini gördüğüm birisi. Fakat beni rahatsız eden bir durum var. Üçüncü şahıslar hakkında konuşmasını engelleyemiyorum. Onu kırmamak adına (minnet duygusuyla biraz da) dinlemek hiç istemesem de elimden geldiğince pozitif yorumlar yapmaya çalışsam da konuşmalarına ortak oluyorum. Istemiyorum dinlemek. Istemiyorum yorum yapmak. Bu durum artık beni çok rahatsız ediyor. Bir de farkettim ki ben onunla ne zaman şöyle uzun soluklu görüşsem sonrasında ben de nedensiz bir sinir hali. Mesela dün her çiçekte ayrı bir güzellik, her durumda ayrı bir şükür vesilesi bulurken ve bu halimi de binbir emekle elde etmiş iken bugün daha donuk daha sinirli ve ümitsiz oldum. Bana çok iyiliği dokunan birisi dediğim gibi. Kestirip atamıyorum. Çok ama pek çok nerdeyse kendi çocuğum gibi sevdiğim de bir evladı var. Biraz da bu nedenle. Elimden geldiğince sizden duyduklarımı nasıl kendi çocuğumla paylaşıyorsam onunla da paylaşıyorum. Seviyorum da arkadaşımı. Son kalem belki de geçmişle o yüzden biraz da. Yakında hayatımda eskiden sürekli görüştüğüm kimse kalmayacak. Bir kısmı ile hiç görüşmüyorum. Bir kısmı ile de gerçekten çok seviyeli tutuyorum herşeyi. Efendim tüm bu bilgiler ışığında bana ne yapmamı tavsiye edersiniz? Kendisi çok çalışkan bir insan. Herşeyi en düzgün şekilde yapmaya çalışır. Bu nedenle kolay kolay eleştiri veya öğüt kabul edecek tarzda birisi değildir.
Şimdiden çok teşekkürlerimi sunar, ellerinizden hürmetle öperim. Mayıs

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :