Efendim,
Bana yaz demistiniz, haddim olmayarak bos zaman bulunca birseyler yazdim ben de...
Insallah sizi yormuyorumdur bu uzun yazilarimla.
Yazilardaki turkce karakterler icin ozur diliyorum. Maalesef bilgisayarimizda Turkce karakterler yuklu degil. Konrol etmeye gayret ediyorum ama bazen kelimelerde anlam bozuklulari olabiliyor.

Bu gunlerde misafirlerimiz de var. Gunlerimiz dunya mesgalesi ile yogun geciyor ancak geceleri zaman bulabiliyorum bilgisayar basina oturmak icin.

Insallah sagliginiz yerindedir. Dualarimda hep sizi de aniyorum

Muhabbetle esinizin ve sizin ellerinizden opuyorum

Ozden

***Hayat Dersleri*****
Karli bir kis gecesi varmistik kasbaya. Soguk bicak gibi kesiyordu. Geceyarisini coktan gecmisti.Ay isigi kapkaranlik toprak damli evlerin uzerinde yigilmis karin beyaz rengini ebem kusagina cevirmisti. Kar yiginlarinin altinda ezilmis kaybolmus gibiydi evler. Tek tuk kiremit catili binalar goze carpiyordu etrafta . Sipsivri buzullar sarkmisti sacaklarindan. Uykulu gozlerle etrafimiza bakiniyor nerede oldugumuzu anlamaya calisiyorduk. Sanki bir masalda yasiyor gibiydik. Ertesi sabah babamin ofisinde kolyuklari birlestirerek yaptiklari yatakta acmistim gozlerimi. Basimi kaldirip pencereden disariyi gormeye calismis , bacasindan dumanlar tuten karlarin altinda iyice yerle bir gorunen o toprak damlardan baska birsey gorememistim. Bir bizim banka binasi iki katliydi, birde yanibasimizdaki postahane .. Ust kata esyalarimizi tasimaya baslamislardi bile… adamlarin ayaklari altinda doseme tahtalari eziliyor , asagiya, basimiza toz tanecikleri yagiyordu. Birden arkalarda sari, tek katli , catili bir bina farkettim. Iste okulumuz buydu..!.

Daha gorur gormez pek hoslanmadim sinifimdan. Cocuklar anlamadigim bir dilden konusuyorlardi. Hepsinin ayaklarinda kara lastik cizmeler vardi. Ustleri baslari perisan, siyah onlukleri solmus, yakalari eski sararmis, hatta bazilarinda yaka bile yoktu. Usumemek icin uzerlerine eski , sokuk orgu kazaklar giymislerdi. Siralarda ucer ucer oturuyorlardi. Hic kimsenin yanina oturmak istemiyordum, gozlerimle bos bir sira aradim yoktu… Kapi acildi, ogretmen iceri girdi. Zayif ,orta boylu, catik kasli ve erkekti.” Aman Allahim ben burda ne yapacagim “diye dusundum. Beni sinifa tanittiktan sonra nasilsa tek basina outran nispeten daha temiz ve bakimli bir kizin yanina oturttu. Ders basladiginda , histettigim cekingenlik ve korku duygulari yerini saskinlik hatta sevince birakti. Bu cocuklar 4. siniftaydilar ama daha dogru durust okuyamiyorlardi bile. ‘Evet ‘ dedim icimden hic calismama gerek yok ben bu halimle besinci sinifi bile bitiririn burda. En iyi benim.’

Gunler yavas yavas geciyor , biz yeni hayatimiza uyum sagliyorduk. O hic sevmedigim kara lastik cizmelerden bir cift de bana alinmisti. Benim guzelim siyah deri botlarim ilk gunden icine kar suyu cekmis, ayaklarim morarip sismisti. Artik bende digerleri gibi yun corap ve lastik cizme giyiyordum. Ama onlar gibi onlugumun uzerine bisey giymiyordum, icimden kalin kazak ve pantolon giyiyor kolali bembeyaz yakami takiyordum. Cocuklarin hic biri ile yakinlik kurmamistim. Onlarla konusmak istemiyordum. Zaten onlar da cekiniyor beni oyunlarina cagirmiyorlardi. Teneffuslerde tek basima bir kosede hikaye kitaplari okuyordum. Ilk gunku dusuncelerim dogru cikmisti. Hic calismama gerek yoktu. Dersleri kolaylikla yapiyordum sinifin en iyisi bendim.

Bir gun sosyal bilgiler dersindeydik. Ogretmenimiz ders anlatiyordu, ben ise bembeyaz yagan kar tanelerinin muhtesem valsi ile hayal dunyasina dalmistim. Birdenbire ogretmenin ses tonunun degistigini farkettim. Basimi cevirdim sira baindan itibaren cocuklara birseyler soruyor, bilemeyince kiziyor ‘ ac avucunu’ diye bagiriyordu. Sonra da elindeki cetvelle avucuna vurup yanindakine geciyordu. Bir an dikkat kesildim. Soruyu anlamaya ve cevabi bulmaya calistim. Ama gec kalmistim. Tam toparlanamadan sira bana gelmisti. Agzimda birseyler geveledim ama tam cevabi soyleyememistim. Gozlerini bana dikti”as avucunu’ diye tekrarladi. Hafifce silkindim, ellerimi arkamda birlestirdim, kafami hayir anlaminda saga sola salldim. “Ac avucunu dedim’ diye tekrarladi. Butun sinif nefesini tutmus bana bakiyordu. Artik geri donemezdim.”Bana bu gune kadar annem babam bile vurmadi , siz de vuramazsiniz “ dedim. Gozlerini gozlerime dikmisti. Havadaki cetveli tutan eli titriyordu. Egildim siranin altindan cantami kaptim , bir anda siniftan disari firladim. Eve dogru karlara bata cika kosuyor,. bir yandan da hickirarak agliyordum.
Annem kapiyi acip da beni o halde gorunce hemen telasla babama telefon etmis, babam da hemen gelmisti. Her ciddi olayda yaptigi gibi beni karsina oturttu , cenemi parmak uclari ile kaldirip gozlerini gozlerine dikti. “Anlat bakalim neler oldu “ dedi. “Ben artik o okula gitmem “diye hickirmaya basladim. “ Dur bakalim, yuzunu yika , gel sakince anlat yavrum”dedi. 5 dakika sonra sakinlesmis herseyi babama anlatmistim. Yine gozlerime bakti: “ Evladim” dedi “ Ben hic kimsenin dayak yemesine ve cocuklarin dayakla terbiye edilmesine taraftar degilim. Ogretmeninin yaptigini onaylamiyorum. Ama nu sadece sana karsi yapilmis bir haraket degil. Herkes ayni cezaya maruz kalmis. Onlarin gururu yok da birtek senin mi var. Sorunun cevabini bilememisin. Ceza yontemi yanlis ama o senin ogretmenin. Buyugun . Onun sinifta bir otoritesi var. Orasi onun sinifi, onun hakimiyetinde. Senin orada ona bu sekilde karsi gelmeye hakkin yok. Simdi cantani al, sinifine geri don, ogretmeninin elini op, ozur dile cezami cekmeye raziyim de bakalim ne olacak. Ben daha sonra kendisini arar konunun detaylarini konusurum, hadi bakalim” dedi. Elimden tutu, bir eliyle cantami elime tutusturdu ve beni okula geri gonderdi.
Donus yolunda , her kara ayagim battiginda ben de karin icine bativermek , kayboluvermek istiyordum. Sinifin onune geldim, nefesimi tuttum , kapiyi caldim, iceri girdim. Ogretmenim masasinda oturuyordu. Masanin onune kadar ilerledim. Olabildigince sakin bir ses ile” Ogretmenin “dedim” Ben biraz once saygisizlik ettim ozur dilerim. Vereceginiz cezaya raziyim. Elinizi opmeye geldim.” “Ama” diye ekledim cabuk cabuk” yinede cocuklara cetvelle vurulmasi bana dogru bir ceza gibi gelmiyor” Ayaga kalkti, bana dogru egildi eliyle basimi oksadi.” Bende bundan sonra boyle cezalar vermiyecegim zaten. Ben de sizden ozur dilerim cocuklar” dedi . Sonra elini uzatti , opup basima koydum. “Haydi simdi yerine otur da derse donelim”dedi.
Teneffuste butun cocuklar etrafimi sarmisti. Ellerimden tutuyor , cekistiriyor, her biri kendi gruplarina cagiriyorlardi. O gun ilk kez ip atladim kizlarla. Kartopu savasi yaptik kiyasiya.

Karne gunu gelmisti. Ucar gibi gittim adim cagrilinca karnemi almaya… Ama , aman Allahim o da ne ;bir tane orta gerisi hep iyi . Sadece beden , resim ve muzik dersleri pekiyi…. Ben boyle bir karne almamaliydim. Eve nasil gittigimi hatirlamiyorum bile. Babama gostermedim aglayarak uyuyakalmisim. Uyandigimda aksam olmustu. Babam sobanin yaninda oturmus gulumseyerek bana bakiyordu. Korkarak yanina gittim. “Karneni gordum” dedi. “Ama hepsi pekiyi olmaliydi “dedim kisik bir sesle” en iyi benim sinifta niye boyle bilmiyorum” “ Ben biliyorum “ dedi babam” Cunku hic calismadin. Dogru soyle pekiyi alacak ne yaptin?” Omuzumu silktim.”Ama hepsinden iyiyim”dedim. “ Evladim baskalari ile degil kendinle yarismalisin “dedi “ Her gun bir oncekinden daha baska, daha iyi seyler yapmalisin. Hic kimse ben herseyi biliyorum diyemez. Bilgi sonsuzdur ve hep ogreniriz. Hep calismaliyiz. Bak arkadaslarin burda buyuyorlar imkanlari yok okuyamiyor , kitaplar alamiyorlar, ama senin ansiklopedilerin var, kitaplarin var, yetmezse daha baskalarini da aliriz. Buradayiz diye egitimi durduramayiz degil mi. Bence ogretmenin cok isbetli bir karne hazirlamis senin icin. Tam senin cabalarinin karsiligi. Simdi eksik taraflarin neyse bakalim ona gore yeni donem icin bir calisma plani yapalim. Ogretmenine de sorariz, Tamam mi? Haydi artik sofraya oturalim bu gun cok aciktik” diye kapatti konuyu.

Yeni doneme firtina gibi baslamistim. Sinifta kume calismalari hazirliyorduk. Ben grup baskani olarak konular hazirliyor , arkadaslarimi eve cagiriyordum calismak icin. Birlikte hem egleniyor hemde ogreniyorduk. O gunlerden kalan siyah beyaz resmi hala ozenle sakliyorum albumumde.

Iki yil gecirdik o kasabada . tayinimiz ciktiginda nasil agladigimi, sinif arkadaslarimin ve ogretmenimin beni ugurlamaya hep beraber gelisini yol boyu dizilerek bana el salladiklarini bu gun gibi hatirliyorum. Ogretmenim alnimdan opmus ve “ Bizi unutma “ diye fisildamisti kulagima. Ben de unutmadim.

Yillar sonra , universiteyi bitirip ise baslamistim. Bir gun aklima geldi bir mektup yazdim eski okuluma. Orda okudugum yillari ve ogretmenimin ismini belirttim ve ona ulasmak icin yardimci olmalarini istedim. Iki hafta kadar sonra bir mektup geldi ogretmenimden. Ayni kasabada baska bir ilkokula mudur olmustu. Beni hatirliyordu. Butun olaylari da hatirliyordu. Hepsini bana geri yazmisti. Mektubuma cok memnun olmustu. “ Seni uzmek istememistim ama oyle erisilmez ve ilgisiz bir cocuktun ki ,herseyi bildigini saniyordun , seni tekrar calismaya yonlendirmek, sosyal oratama geri dondurmek icin yapmistim herseyi.Beni bir gun anlayacagini umit ediyordum” diye yaziyordu.
Yillarca mektuplastik. Ta ki ben evlenene kadar. Sonra ona yolladigim mektuplar geri geldi. Benim de adresim degisti. Kaybettik birbirimizin izini. Ama hic unutmadim o gunleri. Tesekkur ederim ogretmenim verdigin hayat dersleri icin.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :