Sayın Nurten Hanım,
28.1.2007 tarihli mailinizi aldım. Efendim, önce Münir Bey’in kitaplarını temin etmek için kızı Ayşın Hanım’ın telefon numarasını yazıyorum: (0312) 433 11 95.
Efendim, kıymetli mailinizde düşünerek nice okumalardan sonra vardığınız sonuçları yazıyorsunuz. Fevkalade güzel. Sizi tebrik ederim. Gönül Sohbetleri kitabının altıncı cildinde Rainer Maria Rilke bölümü var. Rilke, Geothe’den sonra Alman edebiyatının en büyük ismi. Orada Rilke’den alıntılar var. Hele “Görmeyi öğreniyorum” diye bir bölüm var. Yarabbi onu kaç kere okudum bilemiyorum. Okumaya doyamıyorum. Lütfen siz de o bölümü tekrar tekrar okuyun. Ne güzel belirtmişsiniz, herkes bakıyor, ama herkes göremiyor. Gördüğünü sanıyor. Bazı kimselerin, bazı kitapları okuyup bildiklerini sanmaları gibi. Kendimizi ne güzel aldatıyoruz. Kitap okumak başka, bilmek, öğrenmek başka. Çoğumuzun hayatı sanal bir dünyada geçiyor. Mecelle’de bir kural vardır: “Zan ile yakiyn hasıl olmaz” diye. Bizler ne yazık ki ömürlerimizi birşeyleri zannederek geçiriyoruz. İnandığımızı sanıyoruz, sevdiğimizi sanıyoruz. Daha da acısı cebimiz üç kuruş görünce, bir mevki, makam sahibi olunca kendimizi adam olduk sanıyoruz. Velhasıl ömrümüz zanlarla, vehimlerle, kuruntularla, hayallerle geçiyor. Birgün bir de bakıyoruz ki maç bitmiş. Artık yapacak hiçbirşey yok. Aman Yarabbi, ne kadar acı, ne kadar feci! Bütün bunların başı nedir biliyorsunuz, kurtuluşa nereden çıkabiliriz biliyor musunuz? Önce, herşeyden önce tevazu kapısından geçerek. O kapıdan geçmeden gerçek manada edep de olmuyor, saygı da olmuyor, şükür, sabır, kanaat de olmuyor. Bunun için ben bütün güzelliklere açılan kapının tevazudan geçtiğine inanıyorum. Mütavazı olmak, kendi hiçliğimizi, kendi zavallılığımızı, kendi aczimizi idrak ederek başımızı öne eğmek. Yunus Emre,

“Miskin Yunus, sen seni
Bir adam mı sanırsın
Halini miktarını
Bil derlerse ne dersin”

diyor. Gandhi, “Sabahleyin evimden çıkarken kendimi ayakkabımın üzerindeki bir toz zerresinden büyük görsem utanır, ağlayarak Allah’dan af dilerim” diyor. Bizler ne yapıyoruz, aman Yarabbi, sıralamaya bile utanıyorum. Mehter davulu gibi mütemadiyen ben, ben diyor, hergün biraz daha uçuruma doğru gidiyoruz. Ne kadar acı...
bütün mesele hiçliğimizi idrak edip, tevazu kapısından geçebilmek. Yapabilenlere ne mutlu. Efendim, girdiğiniz güzel, nezih, temiz yolda size başarılar diliyor, bütün günlerinizin sağlık, huzur ve mutluluk içinde geçmesini diliyorum. Bütün güzellikler sizin üzerinize olsun.
Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :