Sayın Ayla Belen,

2.2.2007 tarihli mailinizi aldım. Efendim, bugün inanılmaz güzellikte yağan karı siz de aynı güzellikte anlatmışsınız. Çocukluk hatıralarınız bizi de geçmiş yıllara götürdü. Karlı günlerde Danıştay’dan çıktıktan sonra Kızılay’daki Mream pastaneesine giderdik. Orada bizim çıkış saatlerimizde hindistan cevizinden yapılan ve adına koko denilen bir kurabiye çıkardı. Allah rahmet eylesin Mream’ın sahibi İbrahim Bey, mesleğindeki bütün incelikleri bu kurabiye ile gözler önüne sererdi. Fırından yeni çıkmış koko insanı aşan güzelliğiyle sizi büyülerken hemen yanısıra kocaman sarı pirinç güğümden gelen ve üzerinde tarçın ile zencefil bu güzelliklere yepyeni anlamlar katardı. Sahlep ve koko birlikte ayaklarıızı yerden keser, sizi gökyüzünün maviliklerinde dolaştırırdı. O anda sanki hayat durmuştu. O anda herşey billurdan gibiydi. Rana ile beraber, birbirimize bakarak sevginin, saygının, beraber olmanın şiiriyetini yudum yudum içerdik. Herşey o kadar güzeldi ki sonra karlara basa basa ve bu basştan çıkan muhteşem senfoniyi dinleye dinleye evimize giderdik. Hayat güzeldi, yaşamak güzeldi. Sevmek ve sevilmek hepsinden güzeldi. Bize bu erişilmez güzellikleri tattıran Yüce Rabbimize sonsuz teşekkürler ederek evimizden içeri girerdik. Yarabbi, o günler ne kadar güzeldi. O günler ne kadar şiir dolu idi. Sayın Ayla Belen, mailiniz beni o güzel günlere götürdü. Yalnız kış değil, bütün mevsimler, zamanın bütün dilimleri inanılmaz güzellikte. Bütün mesele günün patırtı, gürültüsünden, toz dumanından, karmaşasından uzaklaşarak o güzellikleri tadabilmekte... Yunus Emre, “Gören göz değil, gönüldür” der. Biz gönlümüzü tertemiz, pırıl, pırıl bir pınarın gözesi gibi eyleyebilirsek, temizleyebilirsek, arı, duru hale getirebilirsek o zaman çevremizdeki bütün güzellikler yaprak yaprak açılacak. Sayın Ayla Belen, bizleri mutluluklara götürecek, yaşama sevincini yudum yudum içirecek yeni maillerinizi bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :