Sayın Çiğdem Seçkin Gürel,
2.2.2007 tarihli mailinizi aldım. Kıymetli yavrum, küçüğün büyük içinde aldığı rolü ne güzel belirtmişsin. Mailini okuduktan sonra aklıma Japon dilindeki bazı özellikler geldi. Bu dilde küçük, basit, önemsiz, sıradan hiçbirşey yok. Herşey önemli. Eğer bunun farkına varabilseydik hayatta çok şey değişirdi. Herşey bir ilk adımla başlar. Vaktiyle Vehbi Koç’a bu kadar servete nasıl ulaştığı sorulmuştu. Rahmetli Koç, ilk bir lirayı kazanarak diye cevap vermişti. Dünya maraton şampiyonunun müsabaka başlarken yaptığı da ilk adımı atmaktır. Dünyanın en büyük edebi eserlerini yazmak için önce alfabenin a harfini öğrenmek lazımdır. Bugün kendi alanında bir cihan imparatorluğu kuran Mc Donalds işe önce iki masalı minicik bir dükkanda çalışmakla başlamıştı. Sonra o iki masalı minik restoran, büyüdü, büyüdü, bütün dünyayı kapladı. Ankara Gazi lisesinde okurken, ingilizce hocamız Agop Dilaçar Bey’di. On yedi dil bilirdi. Atatürk kendisini Bulgaristan’dan getirtmişti. Bir gün kendisine sorduk, “Hocam dedik, bu onyedi dili nasıl öğrendiniz?” Cevap verdi: “İlk dilin birinci kelimesini öğrenmekle işe başladım. Arkası kendiliğinden geldi”. Demek ki hayatta herşey, minik başlangıçlarla oluyor. Onun için Japon dilinde küçük, basit, önemsiz, sıradan, lalettayin, alelade kelimeleri yok. Herşey önemli. Hiçbirşey sıradan değil. Önemli olan görmeyi öğrenmek, görebilmek. Ortaokuldan beri Leonardo De Vinci’nin La Jaconde (Mona Lisa) tablosuna hergün baktım. Yeni bir güzelliği yakalamadığım birtek gün olmadı. Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın, Necip Fazıl Kısakürek’in bazı şiirlerini yüzlerce defa okudum. Yunus’un bazı mısralarını binlerce defa tekrarladım. Ama herbirinden ayrı bir haz duydum, lezzet aldım. Önemli olan “an’ın bilinci” içinde olarak gördüğümüz her zerreye yeniden bakabilmek, bir sevgiye her an yeni güzellikler katabilmek. Yunus’un

“Cümle yerde Hak nazır, göz gerektir göresi”

mısraının sırrına varabilmek. İşte o zaman hayat inanılmaz bir güzellik kazanıyor. Rana ile olan kırkdört yıllık evliliğimde ona hergün yeni bir gözle baktım, ve hergün yepyeni güzellikler yakaladım. En sevdiğim yemekleri yerken sanki ilk defa yiyormuşum gibi bir heyecan içinde kalırım. Onun her lokmasından ayrı bir güzellik damıtırım. Yaşamak, ancak böyle olunca bir ihtişam, doyumsuz bir güzellik kazanıyor. Biz de tez elden o güzellikleri yaşamaya çalışalım. “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz” diyelim. Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :