Saygıdeger büyüğüm bana verdiğiniz cevabın üzerine iki gecedir düşünüyorum hakikaten ben herşey olmaya çalışırken bir hiç olduğumun Yaradanın ve yaradılmışlarrın güzelliği karşısında hiçliğimi ve acziyetimi idrak edemediğimin ve hayata ne kadar üstünkörü baktığımın farkına vardım size bu konuda beni uyardığınız için sonsuz teşekkürler.
Artık hayata bir güzellik avcısı olmak için bakmaya karar verdim ve şu anda sizin Rilke adlı güzel eserinizi okuyorum içim inanılmaz bir huzurla doldu artık budur benim çabam diyorum
BUDUR BENİM ÇABAM
Budur benim çabam, bu:
adanmak özlem çekerek dolaşmaya günler boyu.
Güçlenip genişlemek derken,
binlerce kök salarak kavramak hayatı derinden
— ve ortasından geçerek acının olgunlaşmak
hayatın tâ ötesinde, tâ ötesinde zamanın!
Rilke sadece gözleriyle değil, bütün varlığı, bütün hücreleri ile görmek istiyordu. Gördüğü her şey onda heyecan uyandırıyor, görünenin arkasında gizlenen, görünmeyeni bulmak, ele geçirmek, yaşamak, kendine katmak istiyordu. Beklemek ve özlemek en sevdiği kelimelerdi. En uzaktakinin olduğu kadar, en yakınındakinin de özlemini duyuyordu. Her yerde, her şeyde, sırların sırrını, Allah’ı arıyordu. Güneşin doğuşu, kuşların ötüşü, derelerin ezgiler söyleyerek akışı, ormanlar, kır zambakları, geceleyin yıldızların görünüşü, onu biraz daha Allah’a yaklaştırıyordu
sonsuz selam ve saygılarımla

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :