Sayın Ayla Belen,

4.2.2007 tarihli mailinizi aldım. Efendim, mailinizin her satırı yine herzaman olduğu gibi insanı ürperten inceliklerle dolu. Camiye sıcak havalarda serinlik vermek için düşünülen yol insanı ürpertiyor. Hele “Mimar” yerine kendisi için “Amele” sıfatını kullanması hepimiz için, bütün insanlar için ne güzel bir ders. Ayla Hanım, tevazu kapısından geçmeden hiçbir yere girilemez. Önüne geleni kıyasıya eleştiren, küçük gören insanlar acaba bir de aynada (keşke görebilseler) kendi iç dünyalarını baksalar, bir daha böyle hareket edebilirler mi? Bir koca mimar çıkıyor, muhteşem bir anıt cami inşa ediyor, ve sonra kendisi için amele sıfatını kullanıyor. Bu hareket beni öyle heyecanlandırdı ki, gözlerimden yaş geldi. Bazı kimseler, ne güzel yaşamışlar Ayla Hanım. Tevazu, edep, incelik, zarafet bir taç olmuş, başlarına konmuş. Onlara hayran olmamak mümkün mü? Allah’ın rahmeti, Peygamberin şefaati üzerlerine olsun. Efendim, bize ve bütün site mensuplarına ışık veren, nur saçan yeni maillerinizi bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :