Sayın Erol Ünver,

6.2.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, kitapları sevmek, okumayı sevmek, okurken heyecan ve mutluluk duymak belki dünyanın en güzel işidir.

Kitap okumak çok zor, çok çetin bir iştir. Bazısı kitaba şöyle bir bakar, onu okudum sanır. Oysa dünyanın en güç, en çetin işidir. Dünyanın en büyük edebiyatçılarından birisi olan Geothe, “Ben der, hayat boyu güzel kitap okumaya çalıştım. Okumayı öğrenmek ne fevkalade bir iş. Bugün seksen yaşına geldim, hala gerçek manada okumayı öğrendiğimi söyliyeyemem”. Bence önemli kitapları öyle polisiye roman okur gibi değil de yavaş yavaş, tekrar tekrar, sindire sindire okumalıdır. Benim adetimdir, kitabı masada okurum. Daima yanında bir defter ve renkli kalemler bulundururum. Kitabı okurken satırların altını çizmeye kıyamam. Ama önemli bulduğum cümleleri, paragrafları, mısraları önem derecelerine göre O renkli kalemlerle yazarım.

Önemli bir eser tekrar tekrar okunmalıdır. Ben, Gönül Sohbetleri kitabımın altıncı cildindeki “Rilke” bahsini yüzyürmibeş kere okudum. Hala da tadına doymuş değilim. Kısmet olursa tekrar tekrar yine okuyacağım.

Samiha Ayverdi, Nezihe Araz, Safiye Erol ve Sofi Huri hanımların müştereken yazdıkları “Kenan Rıfai, Yirminci Asrın Işığında Müslümanlık” kitabını iki yüz kere okudum. Allah nasip ederse tekrar tekrar yine okumak istiyorum. Kitap okumak ama gerçek manada duya duya, sindire sindire, aşkla, heyecanla okumak başlı başına bir olaydır. Allah onu layıkı vechile okumayı bana da yeryüzündeki bütün insan kardeşlerime de hayırlısıyla nasip etsin.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :