Merhaba Efendim Selam, sevgi ve saygıların en sonsuzu ile sizi ve tüm gönül dostlarını kucaklıyorum. Bu sabah epey erken uyandım. Henüz imsak vakti gelmemiş..Sırtım yatmaktan yorulmuş gibi ağrı içinde...Yatak beni istemiyor gibi...Kalktım. Böyle zamanlarda dilime Sabahattin Kudret Aksal'ın mısraları gelir...

"Uykusuz geçen gece,
Gibi ne var ki yüce,
Kalk otur lambayı yak,
Sesler duy tavana bak,

Döner çevrende cinler,
Sencileyin sürgünler,
Savruksun yalnızlıkta,
Gezen gölge ayakta,

Halkadan halkaya geç,
Gizem kapısını aç,
Korkma yavaş süzül gir,
Gülümser sana şiir...

Kalktım ,abdest aldım. Kur-an'ı Kerim'i açtım. İnşallah Rana Annenin Hakk'a vuslatının sene-i devriyesine hatim tamamlanır. Onun asil ve yüce ruhuna acizane hediyem olsun. Kusurlarım varsa Rabbim meleklerine tamamlatsın inşallah...Sabaha karşı da Rana annemin günlüğünü okudum.Onun insana huzur veren dünyasına daldım.İnsan eline aldımı bırakmak istemiyor. Ne kadar sade,gösterişten uzak,iddialardan uzak..Arı, duru,sakin...Sığınılacak bir liman gibi geldi bana bu kez. İnsan çevrenin bozan,yıpratan etkisinden kaçıp,böyle huzurlu limanlara sığınma ihtiyacı hissediyor. Bazen öyle olaylarla karşılaşıyoruz ki..artık sabrımız taşıyor. Tepki vermek,"yeter senden çektiğim" demek zorunda kalıyoruz. Çağımızın nemrutlarına, firavunlarına...Peygamber Efendimiz bir Hadisinde "Kibirli insanlara,kibirli davranmak,sadaka yerine geçer"diye buyuruyor. Geçen gün bir tanıdıkla randevulaştık. Bendeniz acizane bekletmeyi de,beklemeyi de sevmem.Randevularıma zamanından önce gitmeyi itiyat haline getirmişim. Çünkü,5 dakika geciksem, utanırım,sıkılırım. Kendimi nasıl afettireceğimi bilemem...O ezikliği günlerce üzerimden atamam.O gün arkadaşı 1 saat bekledim. Randevu saatinden 1 saat sonra gayet rahat, gülerek ve gururla yanıma yaklaştı. Doğrusu benim yüzüm gülmüyordu. Çok beklediğimi,üşüdüğümü ve çevreden rahatsız edildiğimi söyledim. Bunu söylemem onu etkilemedi. Aynı duyarsızlıkla, mazeretlerini öne sürerek,haklılığını ispat etmeye başladı. Bu beni daha da üzdü. Bana bir özürü bile çok gördü.Ne kadar haklı bir mazerette olsa,hatasını kabul edip,gönlümü alması gerekirdi.En azından,sözüne ; kusura bakma ..diye başlıyabilir,sonra mazeretini sunabilirdi. Ama demedi. Ne kadar hoşgörülü olmaya gayret ettimse de, kendimi onun yanında değersiz bir varlık gibi,bir fino köpeği gibi hissetmekten alamadım. Başım önüme eğildi.O ise yanımda mağrur bir totem gibi yürüyordu. Buna benzer hadiseler bir kaç kez tekrarlanınca,artık onunla arama mesafe koymaya başladım. Herşey karşılıklı olunca,bir anlam, bir güzellik, kazanıyor. Anlayışta,hoşgörü de,sevgi,saygı da...Tek taraflı olunca,bir tarafın boynu bükülünce,olmuyor...Belki küçük gibi görünen bu ayrıntılar aslında çok,çok önemli. Acaba doğru mu düşünüyorum.Yoksa tepkim fazla mı... Bugün öğleden sonra ,değerli bir dostun hasta anne ve babasını ziyarete gittim. Çok güzel bir gün geçirdim. Bu güzellik karşılıklı idi. Ziyaretim onlarıda çok mutlu etmişti. Sohbet ettik. Fehmi amca epey fıkra anlattı, güldük. Her kalkmak istediğimde ev sahibi hanım ısrarla oturmamı istiyordu. Ben hastaları fazla rahatsız etmak istemiyordum. Ama onlar daha mutlu oluyoruz deyince akşama dek oturdum. Değerli dost Nermin Hanım da gelince...O da bir fıkra ile sohbetimizi zenginleştirdi. Müsaade buyurursanız anlatayım. Karadeniz de karşılıklı iki köy varmış.Aralarından bir dere akarmış .Birbirine epeyce yakın. Bu iki köy birbiri ile rekabet edermiş. Birinde,bir kahve açılsa,öbür köyde aynını açar. Cami yapılsa,diğer köyde yaparmış...Temelle Dursun kahvede oturuyorlar. O sırada ezan sesi gelir.Temel Dursuna sorar; Ha pu bizüm caminün ezanimüdür; Yoksa,komşi koyün ezanu mi..Dursun cevap verir; Bizum çaminun...Temel; oyleyse, Eziiz Allaaah...der... Efendim size ve tüm dostlara sağlık,a fiyet, huzur, neşe dolu,mutlu günler,aylar, yıllar diliyorum. Allah'a emanet olun. Fakiri de dualarınızdan eksik etmeyin efendim... Kızınız;Fatmagül

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :