Çok Kıymetli Sayın Büyüğüm,

Bütün zamanlarınızın iki dünya saadetine vesile olacak sonsuz hayırlar ve manevi neşeler içinde geçmesi niyazıyla yeni doğan bir günden sonsuz selam, saygı ve sevgiler sunuyorum sizlere...

Efendim, bugün hepimiz içinde yaşadığımız hayatı güzelleştirmek, onu aşkla, heyecanla yaşamak ve değerlendirmekle yükümlüyüz.  Gerek bu dünya hayatını ve gerekse mana alemindeki hayatımızı en güzel şekle dönüştürmek için elimizden geleni yapmakla görevliyiz. Bedbinlik, karamsarlık, ufunet içinde kalmak, ümitsizliğe kapılmak biz inanan insanlara yasak edilmiş. Hayat her an yeniden var ediliyor, herşey, her zerre yeniden doğuyor yepyeni güzelliklerle.

Günlük hayat içinde zaman zaman dostlarla karşılaşıyoruz, hatırlarını sorduğumuz zaman  kırgın, ümitsiz bir şekilde diyorlar ki, “herşey aynı, hiçbirşey değişmedi, nasıl biliyorsan öyle”. Oysa ki Yüce Rabbimiz her an yeni bir şe’n üzerinde olduğunu duyuruyor bizlere. Resulullah Efendimiz ise “Ya hayır söyle, yahut sus” diyerek uyarıyor bizleri. Güzel Yunus ise “Yunus bir haber verir, işidenler şad olur” diye özetliyor bu müjdeyi. O halde ümitsiz olmak niçin? Niçin hep hayır dileyip, hayır umarak güzelliklere kapı açmak varken birtakım zanlar, vehimler, önyargılarla o kapıları kendi ellerimizle bir bir kapatmak?

Efendim, siz bir sohbetinizde bu dünya kafirin, öbür dünya müslümanların diyen kişilerden yarın Hakkın huzurunda davacı olacağınızı anlatmış, ve bizlerin bu dünya hayatını da en güzel duygular, çalışmalar ve niyetlerle sürdürmemiz gerektiğini belirtmiştiniz. Gönül Sohbetleri kitaplarınızdan birisinde de çok etkileyici bir örneğiniz vardı, artık yaşamanın anlamsız olduğuna karar vererek intihar etmek üzere evden çıkarak nehre yürüyen bir genç kızın yolda bulduğu kurumak üzere bir çiçeği görerek hayata döndürebilmek üzere intiharı ertelemesi, eve dönerek çiçeğe gösterdiği ihtimamla bir sabah onun nefis kırmızı renkte açtığı çiçekle yeniden hayata bağlanışı ve intihardan vazgeçişi anlatılıyordu bu anlamlı örnekte. Yine bir değerli şair kendini hayata bağlayan güzelliklerden birisi olarak bahçesindeki ağacı ve Türkçenin güzelliğini gösteriyordu.

Efendim, bazan penceremize konan bir kuşun sesindeki cıvıltı ile, bazan küçücük bir kedi yavrusunun okşadığında çıkardığı mırıltılarla bile içimiz ferahlıklarla dolarken, bazan hiç tanımadığımız bir insana verdiğimiz selamın daha güzeliyle bize dönüşünü tadarken de içimiz sevinçlerle dolmuyor mu? O halde hayatı her nefes yeniden keşfetmeye çalışmak varken ona küsmek, kırılmak niye, ümitsiz olmak niye? Yüce Rabbimiz “Ben, kulumun zannı üzereyim” buyuruyor. O halde bizler de neden hep hayatın güzellikleri üzerinde yoğunlaşarak Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri gibi

“Hak şerleri hayreyler

Zannetme ki gayreyler

Mevla görelim neyler

Neylerse güzel eyler

demeyelim? Neden büyük Yunus gibi Hak’tan gelen ne varsa güzel olduğu gerçeğine kayıtsız şartsız teslim olarak

“Bir çeşmeden akan su, acı tatlı olmaya”

demeyelim? Madem ki hayat her an yeniden varoluyor, her dem taze doğuyor bütün evren, o halde güzelliklerin kapısı önüne gidelim ve inşallah o kapının önünde aşkla, inançla, şevkle bekleyelim, bıkmadan, usanmadan, yılmadan bekleyelim. Bir kapı bir defada açılmadı diye geri dönmeyelim, hep ümitle tekrar tekrar çalalım güzelliklerin kapılarını. İşte o zaman bizim de gayretimiz anlaşılacak ve güzellikler bir güneş gibi gülümseyecektir, buna inanalım en ufak bir şek ve şüpheye düşmeden.

Efendim, burada sonsuz hürmet, saygı, sevgi ve en güzel duygularla ellerinizden öpüyor, her deminde taze doğulacak en güzel zamanlar dileklerimi bütün dostlar, mekan ve sıfat ayrımı olmaksızın bütün insan kardeşlerimiz için sunuyorum...

Allah’ın selamı üzerinize olsun...

Çiğdem Seçkin Gürel

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :