Sayın Nurten Hanım,

9.2.2007 tarihli mailinizi aldım. Kıymetli yavrum, mailinde ne güzel söylemişsin: Öğrenilenler sadece bilgi olarak kaldıkça, uygulanmadıkça, hayatın içinde yaşanmadıkça neye yarar? Bizim o zaman halimiz büyükelçinin hanımı gibi olmaz mı? Hikayeyi belki biliyorsundur. Birgün televizyonda bir büyükelçinin hanımı ile röportaj yapılıyordu. Büyükelçinin hanımı eşinin görevi nedeniyle birçok ülke gezmiş. Ben dedi gittiğim ülkelerdeki yemek çeşitlerini öğrendim. Yüzlerce yemek biliyorum. Röpörtajı yapan cin gibi bir genç kızdı. Hani kül yutmaz dedikleri cinsten. Birden sordu. “Makarna nasıl yapılır?” Büyükelçinin hanımı birden afallamıştı. Önce şaşırdı, kem küm etti, sonra “Bilmiyorum” dedi. “Ben hiç mutfağa girmedim ki. Rezidansta yemeği hizmetkarlar pişirir”. Bunun üzerine röpörtajı yapan genç kız alaycı bir şekilde gülümsedi, “belli oluyor efendim” dedi. Kadın iyice mahçup olmuştu. Aman dikkatli olalım, sonra hayat yolunda bizi de büyükelçinin hanımına döndürürler.

Uygulanmadıktan, hayata geçirilmedikten sonra, kuru kuruya “ben onu da bilirim, bunu da bilirim” demek ukalalıktan başka nedir? Sahibine ne kazandırır ki?

Kıymetli yavrum yeni maillerini bekler, selam, sevgi ve saygılarımı sunarım.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :