içten sevgi ve selamlarımla sizin şahsınızda tüm gönul dostlarına efendim.tribünlerı terk ediyorum ve sahaya iniyorum güzel ve değerli büyüğümüz. Bu uyarınız için size çok teşekkur ederim. Uzun ve yorucu bır çalışma gününün sonununda evime dönuyordum efendim. Ev ihtıyaçlarını karşılamak üzere  manavdı,markettı derken elim kolum poşetlerle doldu. Zaten gun boyu çalışmaktan yorulmuşum bırde alışveriş ve taşıdığım çanta, poşetler benı ıyıce bunaltmış, içimden dünyanın yükü taşı taşı bitmez diye söylenip dururken....gözlerime karşı kaldırımda yürüyen bır beyefendinin sevgi dolu ,imrenerek bakan yüz ifadesi dikkatimi çekti..ve çooooookkk utanarak, Rabbime tevbeler ederek başımı yere eğdim ..Eve nasıl geldiğimi hatırlayamıyorum..Rabbıme şükürler mi etsem, tevbeler mi etsem göz yaşları yanaklarımdan süzülerek evime girdim...Neden diye sorduğunuzu duyar gibiyim sevgili dost ve dostlar söyliyeceğim; o beyefendinin iki kolu da yoktu...    hayatımızda öyle anlar vardır ki söze gelmez sadece yaşanır...Sevgi ve selamlarımla efendim, hoşçakalınız... 

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :