Sayın Fatma Şükran Hanım,

9.2. 2007 tarihli mailinizi aldım. Efendim, son derece anlamlı, düşündürücü, ürpertici mailiniz beni çok duygulandırdı. Size çok teşekkür ederim. Hayatta herşey bizim yaklaşımımıza göre bir anlam kazanıyor. Bir insanın akşam işinden çıkması ne güzeldir. Aklıma rahmetli Sait Faik’in “Yeis” şiiri geliyor:

“Akşam üstleri geliyor

Tam insanlar işten çıkarken

Salkım salkım tramvaylardan

Bir güzel çocuk yüzüyle gülümsüyor

Namussuz, akşam üstleri geliyor

Neremden yakalıyor bilemiyorum

Ben tam sevmeye hazırlanırken

Onaltı yaşındaki sevgilimi

Elini elimle tutmak

Yirmidört saatte bir

Sıcak bir laf dinlemek isterken

Rezil, tam o saatlerde geliyor”

Sait Faik bu şiirinde işsiz bir insanın akşam üstleri insanların iş dönüşünü görünce duyduğu hüznü ne güzel dile getiriyor. Belki de Sait Faik’in en güzel şiiri. Yıllardır okurum, doyamam. Bir süpermarkete gitmek ne harikulade bir olay. Ben, süpermarkette gezmeyi bir sanat olayı olarak görürüm, çok heyecanlanırım. Titrerim, ürperirim. İnsanoğlunun zekası, kafası, çalışkanlığı ve zevkiyle o süpermarketlerin rafları oya gibi işlenmiştir. Rengarenk kutular, paketler, şişeler beni bir masal alemine götürür. Bu gezme dakikalarım benim için inci dakikaları olur. Doyamam bir türlü. Sizin bu harikulade sanat olayını çağdaş insanların duygusuzluğu, anlayışsızlığı içinde algılamanız, o kolları olmayan ama hala gülebilen, hala iyimser bir ruh hali içinde olabilen o mübarek insanı görmenizle son buluyor. Muhteşem final. İşte o zaman hayat renk ve ışıkla doluyor. İşte o zaman “sevmek devam eden en güzel huyum” diyorsunuz. İşte o zaman “Aşk gelicek cümle eksikler biter” diyorsunuz. Aman efendim, toplumun negatif havasıyla, gazetelerin, televizyonların insanın içini karartan görünümüyle içimizdeki güzellikleri boğmalarına, yok etmelerine imkan vermeyelim. Nasıl Nemrut’un ateşi İbrahim’in nur dolu, ışık dolu, aşk dolu sınırında durdu ise bizde de öyle olsun. Günümüz Nemrutları, günümüz firavunları bizim gönül sınırımıza geldikleri zaman orada dursunlar, daha fazla ilerleyemesinler. Hayata, insanlara, varoluşa öyle aşkla, öyle heyecanla, öyle ürpererek bakalım ki bütün kainatı bir ışık içinde görelim. Ve “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz” diyelim. “Seviyoruz, seviliyoruz, güzelliğimiz bu yüzden” diyelim. Hayat, inanılmaz, takat getirilmez güzellikleriyle bir cennet. Ne olur farkına varalım. Ve bu hayatın içinde sevincimizi bulalım. Mümkün mü? Neden olmasın. Bunu yapabilen nice güzel insanlar var. Neden biz de onların safına katılmayalım?

Selam, sevgi, saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :