Muhterem Hocam,

Bu ilk mailimde size böyle hitap etmek istedim. Çünkü, sizinle yakınlığımız Çarşamba sohbetlerindeki eğitimlerinizle başladı. Siz kıymetli mürşidime "hocam "dedim ve de hep öyle olacak. Tribünlerden ininiz! uyarınız beni de buraya yazı yazmaya oturttu.

Efendim,

Yine bir çarşamba günü bu sefer muhterem eşiniz için biraraya geleceğiz. Önce sizi sonra eşinizi tanımakla başlayan yakınlığımız bizi bugünlere getirdi. Geriye dönüp baktığımda yaşamış olduklarımı Allah' ıma sonsuz şükürler olsun diye adlandırabiliyorum artık. Kurduğum cümlelerden birisi şu oluyor. " Allahım, sana sonsuz şükürler olsun ne kadar şanslıyım". Başka birisi " Allahım, sana layık eyle, verdiklerine, yaşattıklarına layık eyle". Amin. Bunları benzer manalarda çoğaltabilirim....

Herşey gibi bu satırlarda hatıra olacak. Bu bilinçle yazıyorum. Sizin yakınlarınızdan birisi olma sevinciyle yazıyorum. Her düşüncemi her duygumu yazmam imkansız ama hem ilk yazı olması nedeniyle hem de yaşanacak olan özel gün için tanışıklığın, yaşanmışlığın birkaç sahnesini aktarmak niyetiyle yazıyorum.

Sevgili ,çok kıymetli, gözümün nuru anneciğimin vefatıyla başlayan manevi yolculuğumun öğretmeni olacağınızı nerden bilebilirdim ki? Çok sevdiğim arkadaşım Bahtışen'le ders dinlerken salona siz girdiniz. Canım arkadaşımın yüzü birden kızardı sesi çatallaştı heyecanla size bakıyordu. Meğerse sizi televizyonlardan izlermiş siz onun hayatının gücü olmuşsunuz. Yıllar sonra karşısında görünce sevinçle dualar etti. Yanınıza gelip kendimizi tanıttık. Kitaplarınızın olduğunu öğrendik. O öncelikle sizin kitabınızı ben de eşinizin kitabını aldım. Okumaya başladığım ilk dakikalardan itibaren kendimi bir başka dünyada hissetmeye başladım. Bu dünya benim düşüncelerime ne kadar uyuyordu. Ne güzel bir hanımefendi ne muhterem bir beyefendi vardı burda. Sizi ,işte buradan eşinizin ifadeleri ,yazdıkları üzerinden tanıdım önce. Ve telefonla aramak arzusu uyandı bende. Eşiniz çıktı telefona ne güzel konuşuyordu ne kadar zarifti efendim diyen sesi şu an bile kulaklarımda ve sonra size verdi telefonu. Ne kadar kolay ulaşabilmiştim, ne kadar güzel bir konuşma geçmişti aramızda. Hemen Bahtışen',i aradım çok sevindi ve buluştuk sizinle. O gün, çarşamba sohbetlerine davet ettiniz bizi. İnanamıyorduk herşey ne güzel gelişiyordu çünkü ikimizde böyle bir sohbet ortamında bulunmayı çok istiyorduk. Ne kadar büyük bir heyecanla hazırlandığımızı hatırlıyorum elimizde çiçeklerle gelmiştik. Çok güzel günler yaşadık çok hoş insanlar tanıdık.Bir defterim var o günlerin ders notları dolu. Her gecenin en güzeli, en şıkı, en asili ,en iyi öğrencisi ve öğretmeni hep eşiniz oluyordu. Ona olan hayranlığımız gittikçe artıyordu. Birgün kendisine "Benim annem bir sene önce vefat etti, "size anne diyebilir miyim" dedim. "Çok memnun olurum sen de benim manevi kızımsın "dedi. Daha sonraları bu kraliçe ruhlu manevi anneciğimle hastane günlerimiz oldu. Orda da kendisinden çok şeyler öğrendim. Kısaca özetlediğim ama her anı bende saklı bu günleri yaşatan Allah'ıma sonsuz şükürler ediyorum. Onu, saygı ve sevgiyle, hayır dualarımla yadediyorum daima.

Şimdi bu yaşananları değerlendiriyorum da. Hep dersiniz ya "hayat ince iplerle örülüdür" diye işte böyle efendim. Allah'ım bu yolda sizi karşıma çıkardı.Burada size soruyorlar siz de aslında benim de yaşadığımı anlatıyorsunuz bir cevapta şöyle yazmıştınız "Siz kendinizi ihlasla yola koyun, mürşit gelir sizi bulur".

Allah'ın Cemal ve Celal sıfatlarını kendinde ağırlıklı olarak toplamış olduğunu her yaşadığım olayla anladığım muhterem hocam, Ulu Allah sizi uzun yıllar sağlıkla ,mutlulukla yaşatsın inşallah. Sizden yararlanacakların sayıları artsın, biliyorum ki o zaman sevinçlerin de çoğu sizin olacak.

Açtığınız yolda yürüyorum ve izinizdeyim efendim.

Saygılarımla.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :