Merhaba Hocam, ne hikmetse sürekli çocukluk hatıralarıma iniyorum. Bana ışık oluyor babam rahmetli odun satarak evimizi geçindirirdi. Dokuz on yaşlarımda dağa odun toplamak için babama yardım etmek için giderdim. At arabamıza odunları doldururduk. Dağdan gelirken atımızın birisi yolun kenarından giderdi. Hocam dağ yolu malum dar olurdu.Çocukluk işte korkardım arabamız devrilir diye. Hocam yolun bir tarafı dere bir tarafı dağ olurdu. Korkudan kurtulmak için dağa bakardım. Ve korkudan kurtulurdum. Bu yaşadığım hikaye inşaallah son nefese kadar ışık olur. Allah her an yeni bir şendedir.Teşekkür ederim.