.

Kıymetli yavrum,

Hepimiz şu dünyada misafiriz. Bırakın kitle halinde insan öldürmeleri, en küçük bir kabalığımızın, yıkıcılığımızın hesabını vereceğiz. Hiç kimse sorgudan, sualden kurtulamayacak. Acaba neye dayanarak, neye güvenerek böyle hareket ediyoruz, doğrusu çok merak ediyorum. Halbuki hepimizin eline her gün ne fırsatlar geçiyor. Ne olur, onları değerlendirebilsek. Evimize gelirken yolda gördüğümüz komşulara selam verebilsek, hatırlarını sorabilsek, bir yetim çocuğun başını okşasak, garip ve çaresiz kalmış bir insanın gözyaşını paylaşsak, bir hastayı ziyaret etsek, bir açı doyursak, sabahleyin kapıdan çıktığımızda yolda gördüğümüz mahallemizin çöpçüsüne tebessüm ederek, sevgiyle, saygıyla selam versek, cebine beş on kuruş harçlık versek, akşam evimize gelirken kapıdan içeriye besmeleyle adım atsak, eşimizi, çocuklarımızı kucaklasak, minicik de olsa onları sevindirecek, memnun edecek bir şeyler getirebilsek, içeri girdiğimizde evimize, eşyamıza selam verebilsek. Ermenek’de bir söz vardır. Evin erkeği derler öyle bir pozitif elektrikle içeri girmeli ki duvardaki duran saat bile çalışmaya başlamalı. Ne olur, Allah rızası için hayata karşı biraz sevgi, biraz saygı, biraz ilgi.

Sevgili yavrum, mutlu ve huzurlu olman dileğiyle. Dualarını bekliyorum. Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan