Merhaba efendim,

Rana annemi anma toplantısı yapılalı iki gün olmasına rağmen, hala o güzel günün sarhoşluğu ve mutluluğu içindeyim. Onu kaybedeli bir yıl oldu ama o hanımefendi görüntüsü gözlerimin önünden hiç gitmiyor. Onu tanımak, onunla konuşmak nasibolduğu için Rabbime şükrediyorum. Onu herkesin tanımasını isterdim. Çok şükür ki, ardında nezih ve temiz yaşanmış, aşk dolu, incelik dolu bir hayatla birlikte "Günlüğümden" isimli kitabını da bıraktı. İç dünyasının bütün güzelliklerini yansıttığı o güzel kitapta aslında bizlere nasıl tefekkür edileceğini örnekleriyle göstermiş. Allah ondan razı olsun. Samiha Hanımın kitaplarını okurken, özellikle romanlarında, menfi ve müspet olayları aynı ruh dinginliğiyle karşılayan, olayları sükunetle takip eden, kamil insanlardan bahsedildiğinde, aklıma hep Rana annem gelir. Tasavvufu öğrenmek isteyen bir insan, onun şahsında bir mutasavvıfın bütün özelliklerini görebilirdi. Kitabını okuyanlar, yapmış olduğu yorumları, ruh tahlillerini, olaylardan sonuç ve ders çıkarma konusundaki inceliğini görmüşlerdir. Bir manevi büyüğümüzün söylemiş olduğu, "Sen seyrancısın, seyranına bak" sözünü yaşayan en güzel örneklerden biriydi. Bu satırları yazarken gözlerimin önüne birden 1962 senesinde, İstanbul'da Çamlıca Tepesi'nde birlikte çektirdiğiniz fotoğraf geldi. Rana annemin üzerinde, kendi diktiği çok güzel bir elbise vardı. Kendi de çok güzeldi. Onu sizinle birlikte ben de özlüyor, özlüyor, özlüyorum... Ruhu şad, mekanı cennet olsun. En derin hürmetlerimle...

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :