."Allah'a aşkla, inançla bağlı bir kimse için ruh sağlığını tehlikeye düşürecek derecede yalnızlık duygusu söz konusu değildir. Cenab-ı Hak Kuran-ı Keriym'inde "Biz ona şah damarından daha yakınız." Buyuruyor (Kaf-16) Madem ki Allah bize bizden yakın, en gizli hallerimizi biliyor, o halde O'na her türlü dertlerimizin, sıkıntılarımızın halli için neden başvurmayalım? Her namazda "Ancak Sana ibadet eder, ancak Sen'den yardım dileriz." demiyor muyuz? Çok ince düşünülürse dua ibadetin ta kendisi olmuyor mu? Sıkıntılı zamanlarında Allah'ın kendisine icabet etmesini isteyen kimse, rahat ve huzur içinde olduğu zamanlarda da çok dua etmelidir. "Kulum bana dua ettiği zaman Ben onunla beraberim." Buyruluyor. Önemli olan her an Allah'la beraber olmaktır. Bu birlikteliği belirli zamanlara, belirli mekanlara hasretmek bir yerde uzaklığın ifadesi olmuyor mu? Resulullah Efendimiz devamlı, kesintisiz bir Allah şuuru içinde değil miydi? Cenab-ı Hak "Onlar ayakta iken, otururken, yanları üstünde yatarken Allah'ı anarlar (Al-i İmran-191) Buyuruyor."
Sabri Tandoğan Efendi Hz (Aziz ruhu şad olsun) (Gönül Sohbetleri Kitabından)
Hayırlı, esenlik ve huzur dolu bir cuma günü dileğiyle.