.

Merhaba sevgili gönül dostlarım.

“Özdemir Asaf bir şiirinde ne güzel söylüyor: Sen bana sen desende olur demesen de olur ama ben sana hep sen diyeceğim düşün dur.” Buyuruyor Sabri Babam. İşte bütün kapıları açan bir kelam, düşünecek olursak kendi adıma söylüyorum. İşte Rahmetli Sabri Babam kendi yaşantısıyla bizlere anlattığı hikâyelerde hep bu sen, sen, sen çıkıyor karşımıza çok şükür.

Canım Hocam bizlere yaşantısıyla davranışlarıyla örnek oldu. Hayatın özünü sundu alabilirsek inşALLAH. Allah. On yıldır apartman görevliliği yapıyorum güzel mahallemde. Çok şükür hep sen diyerek işlerimi yürütüyorum. Ve insanları seviyorum, işimi seviyorum, yaşamayı seviyorum, kendimi de seviyorum. Yanlışlarımı fark ettikçe düzelteceğim diye bazen bir yakınımla istişare yaparken beni teselli etmesi o kadar memnun ediyor ki anlatamam. Bir çocuk dünyaya geliyor, hemen yedi yaşındaki çocuk gibi olur mu demesi bana Sabri Babamı hatırlatıyor. Sabri Babam da hiç hatamızı yüzümüze söylemezdi. İnsanların özüne, yaşantısına, haline bakıyordu. Ve bizleri hiç ürkütmedi saygıyla gönlümüzü kazandı. Bizlerin, kâinatın en yakını oldu, gücümüze güç kattı sevgimize sevgi kattı. Sevmeyi affetmeyi, yaşamı Sabri Babam sayesinde öğrendik. Dışarıda bir şeyin olmadığını, ne ararsak kendimizde olduğunu fark ettik. Geç de olsa çok şükür iş yerimde ailemde akraba ilişkilerimde “Sen” diyerek kapıları açıyoruz, ben olan yerlere yaklaşamıyoruz. Onu fark ettim on yıldır işim dolayısıyla çok insanlarla tanıştım. Çok şeyler kazandırdı bana fazlalıklarıma rende oldu ve hala da olmaya devam ediyor çok şükür. Sabri Babam “Yavrum ne ki nefsine ağır geliyor onu işle ki nefsini terbiye edebilesin” derdi. İşte biz yeter ki bir adımı atalım çok şükür. Rabbimiz ne güzel Buyurur “Bana bir adım gelene ben on adım gelirim.” Buyurur. Burada bize ne güzel mesajlar geliyor. Aslında burada sen diyor önce sen sen sen. Ah bu seni bir anlayabilsek, ne fetihler yakalayacağız Allahın izniyle. Aile hayatımızda, iş hayatımızda, çevremizde ne sevgiler kazanacağız.

Hatırıma yine Rahmetli Sabri Babam geldi. Kırk dört yıl rahmetli Rana annemin ülser hastası olduğu için onun midesine ne uygun ise o ne  yediyse onu yemiş, canının ne istediğini bir tek gün söylememiş. Hep sen demiş düşünebilirsek, sen ne yersen onu yerim. Bir gün benim istediğim yemeği pişir dememiş. İşte bütün kâinatı titreşime geçiren sevgi, saygı, hoşgörü. İşte Rabbimin boyasıyla boyanmak. İşte onun yolunda Hak yolcusu olmak. Samimi yaşantısıyla hal diliyle hemhal olmak. Bütün kâinata işte yaşamak işte Hakka göçmek böyle olur dedirtecek bir Hak aşığı. Babamız, mürşidimiz, Hocamız, dert ortağımız. Yaşantısıyla bizlere ayna olan değerli Büyüğümüz. Mekânı cenneti ala olsun Resulümüze komşu olsun âmin.

Daha önce yazdığım şiiri paylaşmak istedim müsaadeniz olursa.

Sen seni bil seni.

Bütün güzellikler sende

Ne ararsın dışarıda.

Ne aradığın sendedir sende.

Sen seni bil seni

Hoş görüdedir coşkun.

Her bakıştadır doğuşun.

Hakka yakınlıktır yaşantın.

Sen seni bil seni.