.

Merhaba sevgili gönül dostlarım.

“Bedri Rahmi bir şiirinde bu gerçeği ne güzel belirtmişti: İnsan alemde hayal ettiği müddetçe yaşamaz Aziz şair, insan alemde insanları sevdiği müddetçe yaşar.” Buyuruyor Efendi Hz. Sabri Babam ve sevmek demek verebilmek paylaşabilmek başka nedir diyor. Kesin olarak inanıyorum ki herkes isterse bir şeyler verebilir paylaşabilir. Verecek susam tanesi kadar malı ve parası olmayanlar da sevgileriyle hayır dualarıyla niyazlarıyla insanlara katkıda katkıda bulunabilirler. Buyuruyor çok değerli büyüğümüz. Efendi Hz. Sabri Babamız ne güzel incelikler ne muhteşem yollar gösteriyor bizlere. Çok şükür yaşamın sırlarını özünü sunuyor. Şairin buyurduğu gibi hayallerle değil insan sevdiği müddetçe yaşar. Ne kadar doğru Muhterem Sabri Babam da hep seven insan sevilir derdi. O zaman biz güzel insanlara çok iş düşüyor. Sağlıklı huzurlu mutlu olabilmemiz için seveceğiz, ne zamana kadar, son nefese kadar. Kendi adıma söylüyorum diyeceksiniz ki hep mi biz? Başka çaremiz yok. Bu bir bitki bu bir eşya yada bir çocuk demeden bütün insanlara sevgimizi sunmaya çalışacağız yaşamak için. Değilse bizi sevsinler el üstünde tutsunlar olmaz efendim derdi Sabri Hocam ancak ve ancak seven sevilir derdi.

Burada dün sabah yaşadığım güzel hikayemi anlatmak istedim. Apartmanın bahçesini süpürüyordum erken saatte. Giriş katta oturan komşunun oğlu Tekcan günaydın teyze dedi. Sevinçlice o sıcak sese günaydın yavrum dedim. Ve bir aydan beri görüşemedik Tekcan boyun uzamış yavrum dedim. Ben de seni göremiyorum teyze erken okula gidiyorum dedi. Ve artık büyüdüm, üçe gidiyorum dedi. Derslerini sordum güzel olduğunu söyledi. Hem de çok iyi dedi ve kardeşini sordum Mertcan da iyi, bizim dükkanımız var orada meyveler hakkında bilgisayardan şiir yazmış onu ezberliyor dedi. Kardeşi de bire gidiyor. O zaman sana şiir okuyum mu Tekcan dedim, oku teyze dedi ve okudum. Ve çok beğendi hem de teyze çok güzel dedi. Birbirimize teşekkür ederek ayrıldık. Ama akşama kadar o sıcaklık o sevgi yetti bana. Biz çocuk demeyelim, kim olursa olsun sevgimizi vermeye çalışalım. Tekcan yavrum gibi diyeceğiz ki insanlar uzak bizlere yaklaşmaya çalışsak onlar uzaklaşıyor. O zaman arkasından dua ederiz. Allah’ım bir zaman beraber çay içtik yemek yedik ama şimdi görüşemiyoruz belki yanlış anlaşıldı belki böyle olmasında hayırlar var. Ama bu kardeşimize sevgilerimi sunuyorum diyerek dua ederiz. Yine hayırlar kazanırız gizlice sevgilerimizi göndeririz. Dua ederek yeter ki biz içimize sevgileri koyalım muhakkak verecek yer buluruz. Su akar yolunu bulur denirdi biz de öyle olalım ki müsait olan yere akalım. İnşaallah sevgiden güller açıyor, hastalar iyileşiyor rahatsız olan yerin ağrı bile yapamıyor. Çünkü sevgi her şeyin üstüne çıkıyor her şeyden üstün oluyor. Sevgiyi çıkar, hayat sıfır oluyor. Allah korusun sevgimizi aşkımızı,  Sabri Babam evliliğinde nasıl her gün o sevgisini Rahmetli Rana anneme gösterdi, o ilgisi şefkatini bizlere örnek olarak sundu, hep verdi. Bütün kainata o sevgisini sundu. İlahide olduğu gibi:

Sundular melekler bir cam dolusu şerbeti.

İşte çok şükür o sevgi her gün yeni idrakımızı açıyor. Sevmek en güzel huyum demeye çalışıyoruz. Buna da yaşamak için mecburuz. Allah bizleri sevgisinden yarattı. Sevgiyle Allah’a yaklaşıyoruz. Sevemeden hem kendimizden hem de Allah’tan uzaklaşıyoruz. Allah muhafaza. Allah idrakımızı açıversin amin. Hayallerle değil sevmekle yaşamamızı nasip etsin.

Daha önce yazdığım şiirimi paylaşmak istedim.

Paylaşmak ki o kadar güzel,

Sevgine sevgi katmak.

Denize deryaya kavuşmak.

Paylaşmak ki o kadar güzel.

Subyan çocuklarla bir olmak.

Meleklerle bir bütün olmak.

Efendi Hz. Sabri Baba’ma yakınlarına selam olsun. Sevgilerle kalalım derdim Muhterem Sabri Babama telefonu kapatırken yine öyle demek geldi içimden: Sevgilerle Kalalım.