Sayın Hülya Hanım,

18.2.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, mailinde toplumun bugünkü durumuna işaret ederek biz neden böyleyiz diyorsun. Başka nasıl olabilirdik? Nice yıllardır hep içimize, ailemize, örfümüze, adetlerimize, inaçlarımıza zehir akıtıldı. Toplumun dili olması gereken radyolar, televizyonlar, gazeteler birkaç istisna dışında ele geçirildi. Bu zehir akıtılış halen devam ediyor. İnsanları televizyon kanalları, gazete sayfaları esir aldı. Duymaz, düşünmez, anlamaz, idrakine varmaz, muhakeme etmez, mukayese yapmaz hale getirdi. Şu üniversite denilen mekanların haline bakın. Hiçbirinde gerçek anlamda bilimsel araştırma yok. UNESCO bilimsel araştırma yapan dünyadaki beşyüz üniversitenin sıralamasını yaptı. Bunların içinde birtek Türk üniversitesi yok. Bu şartlar altında insanlarımızdan ne bekliyebiliriz? Gayet tabi yüz kişi ismini yazdıracak, derse iki kişi gelecek. Bugün Türkiye’de insanlar ne yaptıklarının, neyi istediklerinin farkında bile değiller. Bir kör döğüşüdür gidiyor. Sizler de yavrum, bir işe başlarken sosyal şartları, ekonomik şartları gözönünde bulundurmak zorundasınız. Senet mi alınacak alın, para mı alınacak alın, birtakım romantik laflar bir işyerini döndürmeye yetmiyor. Değerli yavrum, bir söz vardır: “Her çağ kendine uygun müesseseler yaratmak zorundadır”. Ben, olaya böyle bakıyorum. Hayat tecrübem bana bunu emrediyor.

Benim ortaokulda bir arkadaşım vardı. Yıllar sonra SSK Genel Müdürlüğü’nden Danıştay’a üye olarak gelmişti: Nuri Madazlı. Kendisini çok severim. Bir sözü vardır, hoşuma gider, fazla tevazu gösteren insanlar için, “Aman kardeşim dikkatli ol, bu kadar tevazu gösterme. Sonra çevrendeki insanlar sahi sanırlar” derdi. Siz de biraz piyasa şartlarını da gözönünde bulundurarak hareket edin.

Birşey söylesem inanır mısın, Filamingo’nun dönerini öyle özledim ki, rüyalarıma giriyor. İnşallah yine beraber yemeği Allah nasip eder. Özlemle gözlerinden öper, selam, sevgi ve saygılarımı sunarım.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :