İnsanoğlunun aradığı gerçek kendi içindedir. Rabia Sultan, bir gün bahçede harıl harıl bir şeyler arıyormuş; sormuşlar, iğnemi kaybettim, bulamıyorum demiş. Birisi, Ya Rabia iğneni nerde kaybettin deyince, evde dikiş dikiyordum, düşürdüm, demiş. İlâhi Sultan, hiç evde düşürülen iğne bahçede aranır mı diye sorulunca, neden şaşırdınız, demiş, siz de kalbinizde, iç dünyanızda kaybettiğiniz mutluluğu dışta, dış âlemde aramıyor musunuz?
Kendi özünü bulmak ve bütün varlıkla, kâinatla bir ve beraber olmak... İşte varoluşun, yaşamanın özeti... İşte o zaman “Yunus bir haber verir, işitenler şâdolur” deriz. Varolmanın çılgın heyecanını yaşar, “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz” deriz. O zaman “Kökü bende bir sarmaşık, olmuş dünya sezmekteyim, mavi, masmavi bir ışık, ortasında yüzmekteyim...” deriz. O zaman, “Sevdiğimi demez isem, sevgi derdi boğar beni...” deriz.
Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
Aziz Ruhuna Fatihalarla...
Geri Dön