.

Kıymetli yavrum,

Kadir Gecesi. Peygamber Efendimiz o gece Hz. Ayşe’nin hanesinde. Gece kalkıyor, abdest alıyor, saygı ile Hz. Ayşe’nin önüne gidiyor. “Ya Ayşe müsaade edersen ben bu gece Rabbim ile beraber olmak istiyorum.” diyor. Soruyorum size, bütün kitapları alın, bütün feministleri de biraraya toplayın, acaba bir feminist hanımın aklı, hafsalası oraya kadar ulaşır mı? Peygamber düşünün ki, ibadet etmek için hanımından izin istiyor. Ruh bu kadar yücelir, ruh bu kadar mânâ âleminde yol alır. Öyle muhteşem bir kimse ki ResûluIlah Efendimiz, her hareketinde ayrı bir incelik, ayrı bir güzellik, ayrı bir zarafet. Hayatında kimseyi kırmamış, incitmemiştir. Bir gün Mekke’de yolda giderken biri yaklaşıyor ve “Efendim, size bir şey söy­leyeceğim, yalnız çok acele bir işim var bana biraz müsaade edin” diyor. Peygamberimiz iki saat, beş saat, on saat geçiyor hâlâ orada bekliyor. Ertesi gün o adam oradan geçerken, ki bazı kitaplarda üç gün diye okudum. Allah bilir orasını bilemem. Biz gene bugünün sabırsız insanları olarak o bir günü kabul edelim. Adam oradan geçerken, ne bekliyorsun burada diyor. Peygamberimiz, seni bekliyorum diyor. Düşünün, insanlık tarihi böyle bir şey yazmış mıdır? Sen bana dedin ki, beni bekle, bir işim var görüp geleceğim. Pekâlâ dedim, ben de seni bekledim. O fotoğraf karelerini lütfen unutmayalım efendim. Bir gün sokaktan geçiyormuş Resûlullah Efendimiz. Bir çocuk bağırıyor, Peygamber amca, beni biraz bekle gelip elini öpeceğim ama şu oyun bir bitsin diyor. Çocukluğun bütün temizliği, sâfiyeti, gü­zelliği içinde. Peki diyor Peygamber Efendimiz. O kâinatın gel­miş geçmiş en büyük insanı, o çocuğun gönlü olsun diye bir süre ayak üstünde öyle bekliyor. Sonra çocuk geliyor, Pey­gamberimizin elinden öpüyor, Peygamberimiz de onu yanak­larından öpüyor ve onun gönlü yerine gelmiş oluyor. Bu da müthiş bir kare efendim.