Sayın Özden Çiçek,
22.2.2007 tarihli mailinizi aldım. Efendim, herzaman olduğu gibi yine on derece önemli bir konuya değinmişsiniz. Yalnız ben bu televizyonun bizdeki uygulanış şekliyle bir iki kanal haric yediden yetmişe herkese zararı dokunduğuna bütün kalbimle inanıyorum. Televizyonun Türk Milletine verdiği zararı tarih boyunca Rus çarlarının hiçbiri veremediler. Birtek örnek vereyim. Televizyon, aile yapımızı çökertmek için elinden geleni ardına koymuyor. Hepinize soruyorum. Bugüne kadar birtek müspet aile örneği verildi mi? Sabri Bey gibi, Özden Hanım gibi evlilik hayatlarını bir aşka, bir şiire, bir estetiğe dönüştüren insanların birtekiyle ropörtaj yapıldı mı? Nerede manyak, dejenere, iğrenç, sosyete bozuntusu, pislik, adi, aşağılık insanlar varsa Türk ailesi adına, o ailenin bireyleri adına onlar ekrana getiriliyor. Vaktiyle Ankara’da Gazi Lisesinde okurken askerlik dersimize gelen bir albay, ki ismi hala hatırımdadır, Talat Tatlısert, bize beşinci kol faaliyetlerini ve onların zararlarını anlatırdı. Şimdiki kanalların da yaptıkları da bu değil mi? Ama kimse çıkıp da

“Yeter senden çektiğim
Ey tersi dönmüş ahmak”

demiyor?

“Söndür sigaranı efendi”

demiyor? Ben olayın sadece reyting uğruna yapılan rezillikler olduğunu sanmıyorum. Asıl amaç Türk ailesini yıkmak. Kadınla erkeğin arasında el ele, diz dize, gönül gönüle vererek sevgi dolu, saygı dolu, edep, incelik, zarafet dolu, pırıl pırıl, tertemiz, aşk dolu, bir evliliğin asla olamayacağını, kurulamayacağını o adına dizi denilen pislikleri hayranlıkla seyredenlere duyurmak, hissettirmek, onları inandırmak. İşin çocuklara gelen kısmında da aynı cinayetler işleniyor. Şiddet, dehşet, cinayet işlenen çizgi filmlerle çocuklarımıza hep kötü ruhlu, canavar ruhlu, barbar insanlar örnek diye gösteriliyor. Ve ne yazık ki o melek gibi masum yavrularımız ister istemez bu pisliklerle kirleniyorlar. Ne yazık ki şu anda memleketimizin bir sahibi yok. Memleketini yürekten seven, herşeye rağmen tertemiz, pırıl pırıl kalmış hanımefendiler, beyefendiler, üzüntü, sıkıntı ve çaresizlik içinde kahroluyorlar. Ama ellerinden birşey gelmiyor. Öyle bir ortamda yaşıyoruz ki bazan çok daraldığımız zamanlarda başımızı omuzuna koyup ağlayabileceğimiz bir insan bile bulamıyoruz. Gözyaşlarımızı ne acıdır ki sadece içimize akıtıyoruz.
Efendim, öyle bir meseleye el atmışsınız ki derdimizi duyuracak ne bir makam, ne bir merci, ne bir gazete var. Şimdi siz bu harikulade güzel yazınızı fotokopi ile çoğaltıp bütün gazetelere gönderseniz hangisi basar? Ne diyelim efendim, Allah sonumuzu hayır getirsin. İnşallah herşey yarın daha güzel olur. İnşallah memlekete sahip olacak birileri çıkar.
Efendim, bu sabah beraber dertleştik (aslında beraber gözyaşı döktük). Yeni maillerinizi bekler, selam, sevgi ve saygılarımı sunarım.
Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :