Çok sevdiğim Büyüğüm,

Size doğruyu göstermekten haya ederim. Ancak siz ışığınızla aydınlatırsınız bizi ki biz hayat bahçesinde, yardım edilmeyi bekleyen, yönlendirilmeyi bekleyen zayıf çiçekleriz. Sizin ışığınızla içimdeki zayıf ışığı ortaya çıkarabiliyorum. O zayıf ışık sayenizde çok güçlendi. Sizinki ile birleşti. 

Allah şahittir ki şehitlik konusunda, gerektiğinde hiç tereddüt etmeden ölüme yürümek konusunda, fikirlerim sizinkilerle zerresi zerresine aynı. Hatta ne mutlu insanlardır ki O kişiler, şehitlik nasip edilmiştir O'nlara. Allah'ın karşısına, O'ndan başka bir şeyin korkusuyla çıkmaktan Allah'a sığınırım. Askere gideceğim zamandı, konu ölümden açıldığında, büyüklerim ürpererek "Aman Allah korusun" derlerdi. Anne yüreği derdim, tebessüm edip anlatmaya çalışmazdım biraz da "acaba bencillik mi yapıyorum" diye düşünerek. Ama böyle güzel bir şeyden neden Allah korusun ki diye düşünürdüm.

Şimdilerde bu olanlar beni de çok rahatsız ediyor. Ne zaman fazla uyuyacak olsam, yapacağım ufak bir fayda da olsa, uyumaya devam etmekle ihtiyacı olanları bu faydadan mahrum bırakırım diye düşünerek yatağımı terketmeye çalışıyorum. Zamanımı israf ettiğim zaman, Allah'a, insanlara ihanet ettiğimi düşünüyorum. Benim yapabildiklerim şimdilik bu tip şeyler. Allah yeni bir yol nasip ederse, ne olursa olsun yürümeye hep hazır olacağım. O'nun izniyle. Parola aynı: Kendime fayda, aileme fayda, milletime fayda, insanlığa fayda. Gerekirse canımı vererek...

Ellerinizden muhabbetle öperim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :