|
Konu : Armudun sapı var, üzümün çöpü dersek...
Gönderen :
Sabri Babadan
Tarih :
6/10/2016 10:52:38 AM
.
Kiminle tanışırsanız her mekânda her zaman ayrı ve farklıdır. Hani bir söz vardır. Derler ki; boyuma göre boy buldum, huyuma göre huy bulamadım. Hoşgörü sahibi değilsek, ömrümüzün sonuna kadar çırpınırız; üzümün çöpü var, armudun sapı var diye... Zaman gelir göçer gideriz, sevmeden, sevilmeden, saymadan, sayılmadan, huzuru, mutluluğu ve güzelliği idrak edemeden. Bütün çevreye nefsin, egonun gözlüğü ile bakınca sonuç hüsran olmaya mahkûmdur. Şüphe yok ki, nefis kötülüğü emredicidir. Ancak inananlar, inançlarına göre huzur ve sükûn içinde yaşayanlar, birbirlerine sabrı ve Hak’kı tavsiye edenler hüsrandan kurtulabilirler. Nefis bataklığında yaşadıkça, nefis gönül ülkemizin sultanı olunca, bir gün dahi güzel gün göremeyiz. Ve bir an yaşıyorum, bütün bir ömre bedel diyemeyiz. Seviyoruz, güzelliğimiz bu yüzden diyemeyiz. Sevmek, devam eden en güzel huyum diyemeyiz. Her yerde karşımıza çıkan aynıdır. Armudun sapı var, üzümün çöpü var. Bizim keyfimize göre bir insan, bir toplum yaratılmadığına göre, kimse şüphe etmesin, bu ıstırap ömür boyu devam eder. Ondan sonra arabesk saçmalamalar başlar. “Tanrım beni baştan yarat” diye, “ölürsem kabrime gelme, istemem” diye... Kardeşim sende o kafa olduktan sonra yeniden dünyaya gelsen ne olur? Aynı hayatı yeniden yaşayacak değil misin? Hep itiraz, hep şikâyet, hep teslimiyet yokluğu, hep şükürden, sabırdan, kanâatten, edepten, incelikten uzaklık, yaşantının ana kuralları olmayacak mı?
Selam, saygı ve sevgi ile.
Sabri Tandoğan Efendi Hz.
|
Geri Dön