.

Kıymetli yavrum,

Kibir ve vakar bir açıdan birbirine benzerse de ince düşünüldüğü zaman arada çok büyük farklar vardır. Kibirli insan nefsaniyetinin esareti altında yaşıyordur. Herşeyi dar ve hasis menfaatleri açısından görür. Herhangi bir nedenle kendinde üstünlük vehmeder. Bu okunan okuldan, yapılan işe, aile yapısından, fiziksel güzelliğe, parasal durumdan şöhrete kadar değişik vesilelerle olabilir. Kibirli insan, o sahip olduğunu sandığı imkanla kendini başkalarından üstün görür. Bazan burnu kaf dağına çıkar. Sürekli olarak kendini başkalarıyla mukayese yapmaktan derin bir aşağılık duygusu içinde yaşamaktadır. Bu durum onu rahatsız ediyordur. Çare olarak o var olduğunu sandığı üstünlüğünü kullanır. Ya “ben herkesten güzelim, ya da ben herkesten akıllıyım” der. Bu şekilde aşağılık komplesinden kurtulacağını sanır ama muvaffak olamaz. Negatif duygular arasında bir uçtan bir uca gider gelir. ömrü sefil, perişan geçer. Vekar, kibirin tam zıddıdır. Vekarlı insan gücünü, kuvvetini, malından, mülkünden, şanından, şöhretinden değil Allah’tan alır. Birgün Hazret-i Ömer’e sorarlar “Ya Ömer” derler, “ideal müslüman kimdir?” Hazret-i Ömer cevap verir “İdeal Müslüman bir hükümdarken halktan biri gibi olandır. Eğer halktan biriyse bir hükümdar gibi vakarlı, cesur, dimdik olandır” buyurur. Vekarlı insan hayatı, insanları olduğu gibi kabul eder. Onlara birtakım roller yüklemez. O an şartlar nasılsa davranışları da ona göredir. Bütün insanlara eşit olarak bakar. Ve bütün davranışlarını bu eşitliğe göre ayarlar. Vekarlı insan kibirli insan gibi durup dururken, ortada fol yok, yumurta yokken gücünü, imkanlarını sergilemeye tenezzül etmez. Vekarlı insan verdiği imkanları için Rabbine sonsuz şükürler eder.