.

Merhaba sevgili gönül dostlarım.

Bundan yirmi yıl öncesiydi. Kuranı kerim öğrenmeye çalışan bir talebeydim. Hafız kızlardan Kuran dersi alıyordum. Bir gün kafama takılan sorular vardı. Yaşım yirmi üç felandı. Efendi Hz. Sabri Babama telefonda sordum. Hocam tarikat var mı? CEVAP SÜKUTTU. Yine şeyh var mı? Yine sükuttu cevap... Sonra Hocam benim şeyhim Hocam sensin dedim. YİNE SÜKUTTU CANIM HOCAMIN CEVABI. Şimdi anlıyorum o bembeyaz sükutun ne olduğunu. Belki aradan yirmi yıl geçti. Şimdi o sükuta aşık oldum. ÇOK ŞÜKÜR ANLAYAMADIĞIN ANLATAMADIĞIN DURUMLARDA O BEMBEYAZ O SAF SÜKUT YETİŞİYOR İMDADA... Canım Babam yıllar önce bu ödevi vermiş bu fakire ama yıllar sonra idraka vardım çok şükür. ANLAYAMADIĞIM ANLATAMADIĞIM YERLERDE KELİMELER BİTİYOR SÖZ KESİLİYOR. Sadece seyrediyorsun tıpkı sinema seyircisi gibi. Hayat ta bir oyundan ibaret değil mi? Elbette evet her gün bir sırat köprüsünden geçiyoruz. Bazen ağlayarak bazen hastalanarak geçiyoruz. Amaa o hal senin yollarını açan bir makina gibi oluyor. Ve işte o zaman şükrediyorsun onu fark ettin mi işte yolların hep açık sen daha güçlüsün. Daha bahtiyarsın daha feraha erersin. İŞTE O ZAMAN BİR MUHTEŞEM CENNETİ YAŞARSIN. Hep şinanay hep şinanay geçmiyor hayat, bazen rahmetin müjdecisi rüzgar gelir sonra sakinlik dinginlik... İşte o zaman onun ardından rahmet gelir. Bütün kainat konuşuyor hal diliyle. O dili anladığımız zaman yine yola devam yine huzur yine inşirah. Yine Hak Hakikat yine ihtişam yine sükut. Bazen aklın havsalan almıyor bazı durumlarda sükutla cevabı buluyoruz. Yine sükut Rabbim iliğimizle kemiğimizle bu muhteşem sükutu yaşamayı nasip etsin amin.

Efendi Hz. Sabri babama yakınlarına selam olsun. Fidrevsi alaya mirasçı olsun.