.

Kıymetli yavrum,

İnsanlar son derece kederli, dertli, üzüntülü oldukları zamanda da sevinçten mutluluğun zirvesinde olduklarını hissettikleri zamanda da yine kendilerini itidale, basirete, sağduyuya götürecek bir inancın ihtiyacını duyarlar. Halk arasında zafer sarhoşluğu derler. Hiç beklenilmeyen olağanüstü bir başarı, bütün isteklerin bir anda gerçekleşivermesi insanları bir baş dönmesine götürüyor. Hani ne oldum ben delisi oldu derler ya, işte öyle. Oysa büyük mağlubiyetler, hezimetler gibi büyük başarı anlarında da itidal içinde olabilmek, bir sure sonra birçok şeyin tersine dönebileceğini hesaba katmak son derece önemlidir. Hayatta başarının şımarttığı tehlikeli hale getirdiği insan kadar saygısız, küstah, çevreyi hiçe sayan kim olabilir? Maazallah bu son derece tehlikeli bir durumdur. Büyük başarılardan sonra nezaketimiz, efendiliğimiz, inceliğimiz, zerafetimiz daha çok artacağı yerde biz şımarır, küstahlaşır, etrafı hiçe sayan tavırlar takınırsak sonu hiç iyi gelmez, derhal tokat gelir. Hayatın içinde öyle bir denge var ki aşırılıkların, ifrat ve tefritlerin, şımarıklıkların orada yeri yok. Bir başarının en tehlikeli anı zaferin kazanıldığı andır. Olayları sükunetle gözden geçirmek, Allah’a şükretmek, gelecek için yeni kararlar almak varken birdenbire havalara girmek insanı felakete götürebilir.
Hezimet, mağlubiyet zamanları da böyle. Birdenbire bütün gücünü yitirmek, o yenilgiyi hayatın sonu gibi görmek, benden ne köy olur ne kasaba diyerek bedbinliğin uçurumuna yuvarlanmak çok tehlikelidir. Kayserililerin bir sözü vardır “Akıllı adam derler düştüğü zaman yerden bir avuç toprakla kalkan insandır”. Ben o bir avuç toprak sözünü yenilgilerden ders almak, ilerisi için önlemler almak olarak görüyorum. Şimdi her iki durumda da şımarmadan veya sıfırı tüketmeden hayat yolunda sağlam metin adımlarla yürüyebilmek için tertemiz, bembeyaz, bir gül zerafetinde inanca  mühtacız. O sağlam inanç olmadan adımlarımızı atabilmek imkansız oluyor. Allah cümlemize hurafelerden uzak, taassuptan uzak, sevgi dolu, ışık dolu inançlar nasip etsin. Yaşamak o inançlarla güzel, yaşamak o zaman anlamlı. İşte ancak o zaman hayatı bir özsu gibi damarlarımızda hissedeceğiz, işte o zaman insanıyla, hayvanıyla, bitkisiyle, eşya ve cemadatıyla bütün yaşamı kucaklayacak, mutluluğun, yaşama sevincinin doruklarına ulaşacağız. Allah bunu cümlemize nasib etsin.

Selam sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan Efendi Hz.

Aziz Ruhlarına Fatihalarla