.

Kıymetli yavrum,

Çocukluğumuzdan itibaren bize öğretilen, gösterilen, aşılanan yanlış fikirlerle hayatı mütemadiyen bölüyor, parçalıyoruz. Bu madde, bu mânâ, bu dünya, bu âhiret, bu ruh, bu vücut, bu bekârlık, bu evlilik, bu gençlik, bu ihtiyarlık, bu resmî iş, bu özel iş... Bu ikilem sonsuza kadar uzayıp gidiyor. Ve hepimiz bundan çok şey kaybediyoruz. İnsan hayatının, doğduğu andan son nefesini verdiği âna kadar bir bütün olduğunu göremiyor, sezemiyor, hissedemiyoruz. Ve hepimiz bundan çok, ama çok şey kaybediyoruz. Her gün işitiriz; “Efendim, benim özel hayatım başka, resmî işim başka.” Ah kardeşim, sen hayatı peynir diler gibi diliyorsun. Acaba özel hayatı kirli olan, şaibeli olan, çirkin olan bir insanın resmî hayatının temiz, güzel, pırıl pırıl olmasına imkân var mı? Ne sanıyoruz? Hayat her ânıyla, her köşesiyle bir bütün, bir kompozisyon. Aynı durum dünya, âhiret için de söz konusu. Dünya hayatının türlü pisliklerle dolu olması halinde, âhiretin pırıl pırıl geçeceğini ummak biraz safdillik olmaz mı? Bir çiftçi toprağa ne ekerse onu biçer. Neden acaba bunu görmezlikten geliyoruz? Toplumun bazı kesimlerinde çok yanlış bir düşünce var. Efendim diyorlar, o bekâr. Biraz gençliğini yaşasın, sonra evlenince düzelir. Düzelmez efendim. Bunlar ve bunun gibi daha nice yanlış görüşler, saçma sapan düşünceler insanı, hayatı, varoluşu anlamamaktan doğan birtakım önyargılar. Daima göz önünde bulundurulması gereken nokta şudur: Hayatın en küçük hareketleri bile geleceği yapar veya yıkar. Her yanlış hareket hayatta faturası ödetilecek bir durumdur.

Selam, saygı ve sevgi ile.

Sabri Tandoğan

Aziz Ruhları Şad Olsun