Değerli büyüğüm,

Bugün öğleden sonra eski hastanemdeki arkadaslarımızla birarada idik. Hatıralar canlandı. Devlet hastanelerinde 16-23  saatlerinde vardiya ile poliklinik hizmeti yaptıgımız geceler.Bazı yaslı amcalar,sırayla ellerinde saglık karneleri bır KBB.poliklinige,bir Goz polikinigine, bir dahiliye polikligine muayene olurlardı sıradan.Günler gecti. Aynı birkac amcayı, vardiya saati koridorda oturuyorlarken,birbirleriyle tatlı-tatlı sohbet ederlerken, hastanenin caycısından çay alırken gördük ve izlemeye basladık. Artık muayene olmuyorlardı.Soguk kıs gecelerinde,yalnız evlerinden gelmiþ,hastanenin ve birbirlerinin sıcagından ısınan amcalarımızdı onlar bizim. Bizler de,onların vardiyamıza o zaman renk kattıgını,hem de ince-ince icimizi acıttıgını hissederdik.Iclerinden bir amca vardı ki,simdi daha iyi anlayabiliyorum sayenizde, belki de bizlerin ve kendinin farkında olmadıgı yüce bir zattı Allah'ımızın  yüce katında.Vardiya gecelerinde,hastanede kaldıgı saatlere sükredercesine eline paspas,temizlik malzemeleri alır,tuvaletleri temizlerdi, hastanenin hizmetlisi olmasına ragmen.Yapma amcacığım dediğimizde "Ben isteyerek yapıyorum evladım"derdi.Yüce Yaradana şükrün nasıl incelikle sunuluşu. Şimdi öyle üzülüyorum ki, keske o  veli amcamızı daha yakından tanıyabilseydik?Kimbilir,neler vardı yüreginde bize anlatacagı?Biz o zamanlar, simdi de öyle aslında "Görenedir görene, köre nedir köre ne?" gafleti ve körlüğü icindeydik. İnşallah bundan sonra aynı hataları işlemeyiz efendim.En derin saygılarımla ellerinizden öpüyorum.

Müsaadelerinizle.

Ayla Belen.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :