Sayın Ayla Belen,
25.2.2007 tarihli mailinizi aldım. Kıymetli yavrum, herzaman olduğu gibi öyle renkli, öyle canlı bir üslupla hastane koridorlarını anlatmışsın ki kendimi orada sandım. O bahsettiğin zata karşı içimde sınırsız bir sevgi ve saygı duydum. Keşke mümkün olsa da o zatın hatırını sorabilsem, ellerinden öpebilsem. Bu bende eski bir anımı canlandırdı. Elli yıl önce bir manevi büyüğün sohbetine giderdik. O zat (Allah rahmet eylesin, Pygamberin şefaati üzerine olsun) sade kendisi konuşmaz gelenlerin de söz hakkı tanır, onlara duygularını, düşüncelerini, tesbitlerini, anılarını söyleme imkanı verirdi. Birgün bir tarrih profesörü anlatmıştı: Eskiden padişah gibi, sadrazam gibi makam sahibi bir kimse bir manevi yola girince oranın büyüğü padişahın eline bir süpürge verir, haydi padişahım tuvaletleri temizle dermiş. Amaç, o padişahın yıllardır üzerinde biriken benlik, kibir gibi tortularını arıtmak. Padişah nasıl olur, ben koskoca bir hükümdarım, bana bunu nasıl yaparsınız diye itiraz ettiği zaman zaten maç biter, taraftarına kan kusturan Fenerbahçe gibi defolup gidermiş. Bu olayı işittikten sonra elli yıl hemen her gün işin manevi sebeplerini düşündüm. Neye el atsanız karşınıza hep o nefs problemi çıkıyor. Nefs, yakamızdan elini çekmedikçe bir türlü bizlere manevi tekamülün yolu açılmıyor. Cumartesi günkü konfeansta da anlatmıştım. Yesevi kolundan gelen bir Allah dostu “kibir ve kin” kalpten atılmadıkça ne yaparsanız yapın mana yolunda ilerleyemezsiniz diyor. Bu konu o kadar mühim ki nasıl yüksek matematik lisansı yapabilmek için işe kerat cetvelinden başlamak gerekiyorsa, en büyük sanat eserininin yazılabilmesi için önce alfabenin öğrenilmesi gerekiyorsa, mana yolunda da bir adım atılabilmesi için önce iç dünyamızı kibirden, gururdan, caka satmaktan, hava baskaktan kurtarmamız gerekiyor.
“Padişah gelmez saraya
Hane mamur olmadan”
Buz üstüne yazı yazmaya çalışanlar nasıl başarılı olamazlarsa bu mesele de öyle. O bahsettiğiniz mübarek insan kendisini hizmete adayarak nefis terbiyesi yolunu seçmiş. Ne güzel. Allah ondan razı olsun. En büyük, en makbul ibadet insanları sevmek ve onlara hizmet etmek, faydalı olmaya çalışmaktır. Allah bu güzelliği bizlere de nasip etsin.
Efendim, yeni maillerinizi bekliyor, sayın eşinize, sevgili Ümit Bey’e, zat-ı alinize en derin selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.
Not: Ümit Bey, üzerimde o kadar olumlu bir izlenim uyandırdı ki onu gördüğümden beri hep gözlerimin önünde. İnşallah yüz yüze gelip, birşeyler yemeyi, sohbet etmeyi Allah nasip eder.
Sabri Tandoğan
Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :
Halka hizmet, Hakka hizmettir Yazan Ayla Belen
Cvp: Halka hizmet, Hakka hizmettir Yazan Sabri Tandoğan
Geri Dön