Sayın “Çalıkuşu”,

26.2.2007 tarihli mailinizi aldım. Kıymetli yavrum, konferansa yaslı gelip* şen gitmen beni çok mutlu etti. Allah huzurunu, neş’eni daim etsin. YOYAV mekanında bir hanımefendi ve kızıyla güzel bir dostluk kurmanız ne kadar güzel bir olay. İnşallah bu dostluk bu dünyada da öbür dünyada da devam eder. Hayat yavrum, bu dostluklarla bir anlam kazanıyor. Eğer bir insanın gerektiği zaman bütün dertlerini açabileceği, başını omuzuna koyup hıçkıra hıçkıra ağlayabileceği dostları yoksa o zaman o hayat bir ıstırap, bir acı kaynağı olmuyor mu? İnsan sevgileri kadar var. İnsan sevgileri kadar yaşıyor. Nerde sevgi orda Allah. O bakımdan aman yavrum, dikkatli olalım, dostlarımızı kırmayalım, incitmeyelim. Onlar bizi kırarlarsa affedelim, bağışlayalım. Allah’ım diyelim Senin aşkın, Resulunün aşkı için bağışlıyorum. Eğer bağışlamak için uzattığımız tertemiz el Nemrutların ve firavunların torunları tarafından refüze ediliyorsa, tekmeyle karşılanıyorsa o zaman sükut edelim, başımızı önümüze eğelim ve hüküm Allah’ındır deyip, işi Mahkeme-i Kübra’ya bırakalım. Allah’ın adaleti herşeyden üstündür ve Allah herşeyin içyüzünü bizden daha bilir. Aman yavrum, bir kişide başlayan sevgiyi ki Sait Faik “Herşey bir insanı sevmekle başlar” der, biz büyütelim, büyütelim, o kadar genişletelim ki o sevginin sınırları içine kainattaki bütün insanlar, bütün hayvanlar, bütün bitkiler, bütün eşya ve cemadat girsin. En büyük insan sevgileri en büyük olandır. İnsanlar kinleri ve kibirleri kadar küçülürler. Belhüm Adal “hayvandan daha aşağı” duruma düşerler. Allah cümlemizi esirgesin. İşte böyle yavrum. Mailin beni çok mutlu etti. Allah da seni mutlu etsin. Yenilerini bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :