.

Kıymetli yavrum,

Kederlerinin üstüne çıkamayan insanlar, bir süre sonra altında ezilir kalırlar. İnsan, hayatı her gün yeni baştan fethetmelidir. Her gün daha iyiye, daha güzele, mükemmele gi­debilmenin heyecanını duymalıdır insan. Alışkanlıklar ve kalıp­lar, duygu ve düşüncelerimizin etrafına koza gibi sarılarak bizi varlıkla her an yeni temaslar kurmaktan uzaklaştırır. İnsan elin­den geldiğince duygu ve düşüncelerinin kabuk bağlamasının önüne geçmeye çalışmalıdır. Gerçek olgun ve kâmil olanlar uzviyetle ruhun arasındaki tezadı gideren, onları dost kılan, barıştıran insanlardır.
Önemli olan, adına hayat dediğimiz bu karmakarışıklık için­de, kökeni sevgi, saygı ve hoşgörüye dayanan güçlü, sağlam ama yepyeni, tertemiz, pırıl pırıl, aydınlık ve ışık dolu bir dünya kurabilmektir.