Sayın “Hattat”,

27.2.2007 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, gönderdiğin mailde kısa ve özlü olarak öyle can alıcı noktalara değinmişsin ki. Kalpleri aynı heyecanla çarpan insanlar için mesafeler nedir ki. Özden Hanım, Dubai’de oturuyor. Ama biz onu ta yanıbaşımızda, hatta kalbimizin içinde hissediyoruz. Yıllarca önce seyrettiğim bir Fransız filminde eşinden ayrılmak üzere bir kimse evini terkediyor. Trene biniyor. Kampana çalmak üzere. Ayrılacağı adam diyor ki “Hiç düşündün mü, yalnız kalacaksın, yalnızlığın ağırlığını kaldırabilecek misin?” Kız cevap veriyor: “Evet, çok düşündüm, ve şu kanaate vardım, iki kişilik yalnızlık bir kişilik yalnızlıktan daha ıstırap verici oluyor”. O gün bugündür bu cümleyi binlerce defa tekrarladım. Bazı durumlar bugün de yine tekrarlatıyor. Gönüller arasında sevgiye, saygıya, itimada dayanan bir birliktelik yoksa yan yana altmış sene beraber olmak ne ifade eder? Kemalettin Kamu,

“Ben gurbette değilim

Gurbet benim içimde”

der.

Yeni maillerini bekler, selam, sevgi ve saygılarımı sunarım.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :